Hoewel het gisteravond en vannacht flink geregend heeft, is het vanochtend weer droog en zelfs zien we een blauwe lucht. We pakken in en vertrekken naar het zuiden. We rijden de verder op de Southern Scenic Route. Onderweg maken we bij Home Creek een wandeling rond een meanderende rivier. Het is verbazingwekkend om alle bochten in dit riviertje te zien. Ook zien we vele herten in de wei staan. Deze komen oorspronkelijk niet voor in Nieuw Zeeland, en dienen vaak ook als kerstmaaltijd.

Onze route voert ons verder en onze volgende stop vormen de Clifton Caves, grotten die vrij toegankelijk zijn, mist het niet te hard geregend heeft of snel gaat regenen. Met een zaklantaarn gewapend gaan we voorzichtig een stukje de grot in. Spectaculair in zo’n natuurlijke onverlichte grot. Marit houdt het al snel voor gezien, zelf ga ik een stukje verder en maak daar een paar foto’s. Omdat het niet verstandig is alleen verder te gaan, keer ik ook om. We stappen weer in en rijden naar de oude Clifton Suspension Brug, een oude hangbrug gebouwd in 1898, toen dit gebied ontsloten werd.

De bergen hebben we inmiddels ingeruild voor heuvels en niet veel later bereiken we de zuidkust. Helaas is het ook gaan regenen, zodat we in de camper lunchen met een ondanks de regen mooi uitzicht op de zee bij Gemstone Beach. Onze route voert verder langs meerdere uitzichtpunten, helaas doet de regen daar geen goed aan. We bereiken in de loop van de middag Invercargill, waar we boodschappen doen en even later een camping zoeken. Morgenochtend hebben we om 8:15 uur een afspraak bij een reparatie bedrijf, want er zit een lek in de gasleiding bij de boiler/gaskachel. Gelukkig kunnen we daar een gaskraan dichtdraaien en hebben we er geen last van en lopen we geen gevaar (!), maar warm water maken om te douchen in de camper lukt nu even niet. Via de verhuurder van de camper hebben we deze reparatieafspraak laten maken. Koken kunnen we nog wel, alleen doen we dat vaak in de keukens op de campings, wel zo makkelijk. En verder gebruiken we natuurlijk onze elektrische staalkachel ’s avonds, want de lente in Nieuw Zeeland is een beetje van slag zullen we maar zeggen.

Vanaf de camping wandelen we nog even naar het park / landgoed dat hier vlakbij ligt. Het is even droog dus dat kan wel. Het park is schitterend aangelegd en het landhuis is helaas niet te bezoeken, vanwege mogelijke instabiliteit van het gebouw als gevolg van eerdere aardbevingen. We bewonderen het gebouw vanonder een afdakje, want inmiddels is het gaan hagelen. Nadat het weer droog is lopen we om het gebouw heen en weer terug naar de camper. Daar eten we gebakken verse zalm, met gebakken aardappelen, salade en een glaasje witte wijn. Het blijft toch behelpen dat kamperen aan het andere eind van de wereld.

Vanavond zetten we weer de wekker voor morgenochtend, zodat het lek hopelijk snel gerepareerd kan worden.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanochtend ging om 6:15 uur de wekker en dat is toch wel vroeg, zeker als je op vakantie bent. Reden was dat we vandaag een boottocht hebben geboekt door de Milford Sound, een Nieuw Zeelandse fjord. We douchen en ontbijten snel en rijden om 7 uur van onze camping weg. De tocht van 120 km zal ongeveer 2,5 uur duren. Door het vroege tijdstip is het lekker rustig op de weg en schieten we goed op. We stoppen onderweg 2x voor een foto momentje, de andere bezienswaardigheden bekijken we wel op de terug weg, want om 10:15 uur vertrekt onze boot. We hebben gekozen voor de scenic tour met een kleinere boot, zodat deze dichter bij de bezienswaardigheden onderweg kan komen.

Ruim op tijd bereiken we het plaatsje Milford, bestaande uit een camping, een hotel, een vliegveld en een terminal voor alle schepen die hier vertrekken. We checken in en kunnen vrij snel daarna aan boord. We zitten eerst even binnen, maar als de boot vertrekt kiezen we ervoor om buiten te gaan staan. Onderweg worden allerlei bezienswaardigheden helder toegelicht door de natuur-gids die mee aan boord is. Omdat de fjord zo steil is, ook onder water, kan ons schip bijna tot aan de rotsen komen. Zodoende kunnen we de bloemen die langs de kant groeien bijna aanraken. Bij een waterval worden de glazen gevuld met smeltwater van de gletsjers, wat uiteraard zo gedronken kan worden. Onze gids vertelt wel dat we geluk hebben dat er de afgelopen dagen verse sneeuw op de toppen van de bergen is gevallen als is het half mei, want dat is wel een uitzondering. Normaal is het warmer en sneeuwt het niet meer. Wel valt er hier in een jaar 6.000 tot 9.000 mm neerslag, en regent het zo’n 200 dagen per jaar, dus daarmee hebben we dan wel weer geluk dat het vandaag droog is.

Ook zien we onderweg weer diverse zeehonden, die lekker op de rotsen liggen en ons net zo goed gadeslaan als wij hen. We hebben even verderop geluk dat we de zeldzame pinguïns zien, die hier leven. Omdat het broodseizoen is, zijn ze vaak op jacht naar voedsel, nu gelukkig even niet. Wanneer we bij de open zee komen, varen we een klein stukje de Tasman zee op, om daar om te draaien en weer terug te varen. De uitzichten onderweg zijn spectaculair. Bij een grote waterval, zo hoog als een gebouw van ongeveer 50 verdiepingen vaart het schip echt onder de waterval. Marit blijft daar staan voor de kick en wordt toch wel een beetje nat, de foto’s vertellen de rest van het verhaal.

Na ruim 2 uur varen keren we weer terug met een laatste blik op de rots de mijter, wel toepasselijk in deze tijd rond 5 december, en genoemd naar de gelijkenis met de mijter van een geestelijke. We lopen terug naar de camper, drinken en eten wat en rijden daarna weer terug. Onderweg stoppen we nog een paar keer bij enkele bezienswaardigheden en maken we nog een wandeling. Rond 16 uur keren we terug op de camping na een lange dag op stap. We vertrokken vanochtend met droog weer en zelfs een beetje blauw, rond 16 uur is het wel meer bewolkt, maar (nog) droog. We zien wel wat het weer de komende dagen brengt, de afgelopen 2 dagen waren weer mooi.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.