Vandaag willen we het park verder verkennen en daarom gaat om 8 uur de wekker. Het is een koude nacht geweest, dus doen we voor enig comfort bij het ontbijt even de kachel aan. Buiten schijnt het zonnetje al en de lucht is mooi blauw. Omstreeks 9 uur rijden we van de camping af naar het einde van de asfaltweg en daar parkeren we de camper, wat goed kan omdat we zo mooi op tijd zijn. Want hierna is het een zogenaamde Dirt Road, een weg met alleen split en daarop mogen en willen we niet rijden met de camper.
Met de wandelschoenen aan lopen verder richting de hut van Josie Morris, een dame die hier circa 50 jaar alleen gewoond heeft, in zomer en winter. Het is een mooie wandeling bergop en onderweg komen we eerst langs een rots die de olifantenpoot wordt genoemd, daarna langs diverse plaatsen waar mensen 1.000 jaar geleden tekeningen in de rotsen hebben aangebracht.
We herkennen er diverse figuren in. We lopen verder en in hoog in de rotsen zien we nog meer inscripties uit diezelfde tijd.
Aan het einde van de weg bereiken we de hut van Josie, die gedeeltelijk is gerestaureerd. Het is nu een mooie plek om te zijn, we kunnen ons voorstellen dat het ’s winters slecht toeven was hier.
We lopen we weer terug richting camper, nu grotendeels dalend, dat gaat toch makkelijker. Na een wandeling van een klein uur zijn we weer bij onze camper en is het koffietijd. Al koffie drinkend hebben we zicht op turtle rock, een rots in de vorm van een schildpad.
We rijden de weg weer terug en stoppen op diverse plaatsen om te genieten van het uitzicht op de Green River, de camping en het bijzondere landschap.
Hierna brengen we een bezoek aan de zogenaamde groeve die hier in dit park is, een groeve waar vanaf 1906 fossiele resten van allerlei dinosauriërs zijn blootgelegd. Een bijzonder gezicht om al die botten bij elkaar te zien en die miljoenen jaren geleden bij het sterven van de dinosauriërs hier zijn afgedekt in de bodem en nu zichtbaar zijn. Het betreft enkele botten, maar ook een geheel skelet bijvoorbeeld.
We lunchen later in de camper bij het bezoekerscentrum, waar het wifi helaas niet werkt, en daarna rijden we naar een parkeerplaats, waar we uitstappen voor een volgende wandeling over de trail genaamd Sound of Silence. Eerst lopen we door een droge rode rivierbedding, daarna door een smalle gleuf tussen de bergen en dan wordt het klimmen en dalen door een werkelijk ongelooflijk mooi landschap.
Ze noemen dit een hoge woestijn en droog en warm is het zeker. Het mooie is dat we ruim een uur geen enkele andere wandelaar tegenkomen. En het is hier ongelooflijk stil. Alleen het geluid van de vogels horen we. Na een kleine 2 uur wandelen bereiken we de camper, waarna we terugrijden richting camping. Benieuwd of we morgen spierpijn hebben.
’s Avonds maken we nog een vuurtje. We stoken naast het hout, dat we op de camping kopen, ook alle papieren op die we niet meer nodig hebben, zoals routekaartjes, reserveringen e.d. En ook nog een kartonnen doos waar alle potten, pannen, dekens en borden en bestek in zaten. Dus we zaten er lekker warmpjes bij deze avond. Morgen weer een stukje meer richting Denver.
