Deze ochtend verlaten we Death Valley. Wel vreemd dat dit normaal de warmste plek ter wereld is, terwijl het vannacht flink geregend heeft. Dat verwacht je gewoon niet. We proberen eerst nog het verslag van gisteren online te krijgen, alleen is het internet zo slecht dat het niet lukt met de laptop. Met mijn mobieltje krijg ik wel een korte tekst verzonden.

We rijden door een leeg landschap en zien onderweg zomaar een coyote, prairie hond, langs de weg lopen. Net op tijd om hem snel op de foto vast te leggen. Daarna rijden we via allerlei haarspeldbochten steeds hoger de bergen in. Bij een uitzichtpunt stoppen we en met onze regenjassen aan lopen we naar het uitzichtpunt. Altijd leuk om te zien hoe de weg zich omhoog kronkelt langs de bergrand.

Na koffie gedronken te hebben en met de Ooms en Neven via Whats App contact te hebben gehad (zij zaten al aan het bier en de port), rijden we verder. Onderweg tanken we, doen we boodschappen en lunchen we. In de loop van de middag bereiken we onze campingplek, die ik eerder gereserveerd heb, bij Lake June, hoog in de bergen. En dat merken we goed, want de temperatuur is hier echt een stuk lager dan we tot nu toe gewend zijn.

Met warmere kleren aan lopen we naar het meer, maken daar nog een paar foto’s en keren met het vallen van de eerste druppels net op tijd terug bij de camper. Morgen rijden we richting Yosemite National Park, voor een 2e daags verblijf in dat park. Dus morgen meer.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Las Vegas en zijn we richting het noorden vertrokken, richting Yosemite Park, waar we over een paar dagen zullen aankomen. Voor vandaag stond een rit door Death Valley op het programma. Nu was het wel zo dat het vanochtend bewolkt was en in Las Vegas zelfs een paar druppels neerslag zijn gevallen.

Onderweg hebben we ook nog een paar druppels, maar aan de plassen onderweg zien we wel dat er eerder meer neerslag is gevallen. We hebben daar gelukkig geen last van op onze weg naar de warmste plek van de VS. De route is eerst gewoon saai, zodra we de snelweg afgaan wordt de route interessanter en als snel hebben we onze eerste stop bij Zabriskie Point, met allerlei bijzondere gele rotsen. Zo rustig als het lijkt wanneer je hier rijdt, zo opvallend veel mensen kom je dan tegen bij zo’n punt. We lopen naar boven en genieten van het wijds panorama.

Daarna vervolgen we onze weg naar het bezoekerscentrum van Death Valley, waar we een film over dit Nationale Park bekijken.

Wat feiten: Deze streek kent de laagste plek van de VS, tot onder zeeniveau en een van de hoogste pieken, met zelfs sneeuw in de winter. In de zomer, juli, kan de temperatuur overdag oplopen tot 47C gemiddeld, ’s nachts ‘koelt’ het dan af tot 31 C. Het kan hier dus extreem heet worden, reden waarom in de zomermaanden we hier niet mochten rijden van de camperverhuurder. Het is hier zelfs zo warm dat er geen cactussen kunnen groeien.

Na het bezoekerscentrum, waar we lunchen, rijden we weer verder door de woestijn. Het meer dat bij neerslag gevuld wordt, staat nagenoeg droog. Bij Stovepipe Wells Village, een benzinepomp, een hotelcomplex, een souvenir winkel en 2 campings, besluiten we om een plekje op een van de campings te nemen. Normaal kiezen we voor de camping van het Nationale Park, alleen heeft deze geen stroomaansluiting voor campers, en hoewel het geen 47 C is, is het toch wel warm, 32 C in de schaduw en dus kiezen we voor de camping met stroom- en wateraansluiting. Nadat de camper staat, gaat gelijk de stroomkabel in de stroompaal zodat de airco aankan. Want anders is het echt niet te doen.

We bezoeken nog even het souvenir winkeltje, dat woekerprijzen vraagt voor glaasjes en allerlei andere artikelen, dus die winkel verlaten we snel om vervolgens in de schaduw van de camper wat te lezen en vooral te drinken. Na het avondeten drinken we buiten koffie, bij een temperatuur van zo’n 26 C. Morgen verder naar het noorden en hopen op een internet verbinding, want die was hier niet midden in de woestijn.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag in de woestijn.

Vanmorgen voor de eerste keer deze vakantie een beetje uitgeslapen. Heerlijk en omdat onze camper in de schaduw van een parkeergarage staat, is het ’s morgens nog een beetjes uit te houden. Zodra de zon er op komt vliegt de temperatuur echt omhoog tot buiten het bereik van de thermometer die buiten meet. Via Circus Circus, in de koelte van de airco’s lopen we richting de bus. Eerst verbazen we ons over een soort Efteling, die helemaal indoor is en waar 2 achtbanen en allerlei andere kermis attracties bij elkaar zijn gebracht. Verder op in het complex kijken we nog naar een circus act, met een voet-artiest, een Aziatische die allerlei kunsten vertoont met haar voeten en paraplu’s. Daarna gaan we naar de bus voor een rit naar het noorden van de stad.

Vandaag zijn we grotendeels zoet geweest met shoppen in het outlet centrum van Las Vegas, waar alle bekende merken een outlet winkel hebben. En we hebben wat geshopt, ongelooflijk voor ons doen. Wat, allemaal voor ons zelf, van broeken tot schoenen en met alles wat daar tussen zit.

Aan het eind van de middag kwamen we weer terug bij de camper, waar we gelukkig de airco hadden laten draaien en het heerlijk koel was, zo’n 24 C binnen. We dronken wat, rusten wat, zochten nog naar campings voor morgen en de laatste nacht en gingen daarna weer op stap. We zijn in Circus Circus deze keer aangeschoven voor het buffet. Er was een ruime keus uit allerlei gerechten en als afsluiting hebben we veel toetjes, in dit geval taartjes, geproefd.

Omdat we ons ingehouden hebben, hadden we nog puf om over de Strip te lopen, niet voordat we eerst nog een andere circus act hadden bekeken in Circus Circus. Op de Strip was het wederom warm en druk. We zijn weer diverse hotels doorgelopen en hebben ons weer verbaasd over alle gok mogelijkheden en andere verschijnselen.

Na ruim een uur op de Strip geslenterd te hebben keerden we om, waarbij we nog een uur terugliepen aan de andere kant van de Strip. Moe bereikten we de camper, waar we nog wat dronken en ik het verslag schreef. Daarmee sluiten we voor vandaag Las Vegas af. Vandaag noemde iemand in de bus het ook wel: “Het Disneyland voor volwassenen” en dat beschrijft aardig het gevoel dat we erbij hebben.

Bekijk ook de enkele andere foto’s van vandaag.

Vanochtend verlieten we rond 8:45 uur de Watchman campground in Zion, om richting Las Vegas te rijden. We maakten een kleine omweg binnen door via de Hoover Dam. Het was hier een groot circus. Bij een controlepunt moesten we de camper stoppen, de sleutels eruit en werd er door een beveiligingsagent gecontroleerd of we niets verdachts bij ons hadden. Een aantal luiken van de camper moesten voor hem opengemaakt worden. Later moest hij ook in de camper kijken. Uiteraard geen bijzonderheden en konden we doorrijden, over de dam op zoek naar een parkeerplaats. Dat lukte ergens boven op de berg, dus om de dam te bezoeken, konden we diverse trappen af, die we daarna natuurlijk weer op moesten, en dat bij zo’n 38 C in de schaduw. We liepen over de dam en hadden het toen wel gezien, de eerdere dam over de Glen Canyon vonden we leuker dan deze.

Zwetend kwamen we bij de camper terug en reden we richting Las Vegas. Vanuit de bergen zagen we de stad goed liggen en vrij gemakkelijk reden we naar onze camperplek, direct aan de Strip, waar alle hotels en casino’s zitten. Ik had pas voor morgenavond een reservering vooraf gemaakt, we konden makkelijk nog een nacht erbij boeken. We reden de camper naar onze plek, sloten de stroom aan en gelijk daarna de Airco. Wat is het bloed verzengend heet in Las Vegas.

Terwijl ik over het terrein loopt, zie ik in de verte 2 bekenden van mij richting onze camper lopen, namelijk 2 collega’s Ko en Marja. We wisten wel van elkaar dat we hier zouden zijn, rond dezelfde tijd maar niet precies wanneer en waar. Het grappige is dat ze 2 plekjes voor ons staan. We stappen de inmiddels al wat afgekoelde camper van ons in, waar we vakantie ervaringen uitwisselen. Ko en Marja reizen al vele jaren naar de VS en voor ons is het de eerste keer. We drinken wat, bekijken de camper van Marja en Ko, met slide out, groot TV scherm en zo. Daarna gaan Marit en ik de stad in.

We kopen een kaartje voor de bus en stappen in de dubbeldekker, die ons verder op de Strip brengt. Bij Palazzo stappen we uit. We bewonderen de ‘Toren van Sienna’, de ‘Rialto brug’, en ‘Grand Canal’ met echte gondels. We lopen door het enorme complex, met uiteraard allerlei gokkasten en winkels. Wat een enorm groot opgezet geheel met echt mooie wanden en plafonds, zelfs met een ‘echt Italiaans plein’. Buiten verwonderen we ons over de enorme auto’s, de ‘Eifeltoren’ en allerlei andere bijzonderheden. Bij het Belaggio kijken we naar de show met muziek en fonteinen, voor het hotel. We lopen een stukje terug en gaan het Caesars Palace in. Omdat de klok weer een uur terug is gegaan en de dag aardig opschiet, hebben we trek gekregen en gaan we eten bij Gordon Ramsey’s Pub. Marit eet daar een grote salade met franse frietjes, ik kies voor de supergrote Ribeye met speciale aardappelpuree.

Na het eten lopen we nog door en langs een aantal hotels, om ons iedere keer weer te verbazen over de gekte hier. Het laatste stukje pakken we de bus naar onze camperplek bij Circus Circus. Bij de camper aangekomen, waar we de airco hebben laten aanstaan, is het binnen 26 C en buiten 28 C. We zetten de airco nog wat koeler en praten nog wat na over deze bijzondere ervaring in Las Vegas. Morgen zullen we wat later opstaan, na iedere dag 7 uur, om daarna verder Las Vegas te verkennen.

Bekijk ook de andere foto’s van deze 13^e dag.

Vanochtend lieten we Bryce Canyon NP achterons om richting Zion te rijden. Het was weer een mooie route, door een bergachtig landschap, met hier en daar een aantal riviertjes, die het land van water voorzien. Nadat we het Zion NP ingereden waren moesten we bij de 2^e tunnel stoppen. Want we waren te breed en te hoog om zo door de tunnel te kunnen. We moesten in het midden van de tunnel rijden met de camper. We hadden daarvoor een speciale ticket gekocht, die we bij een ranger moesten afgeven, en dan zou voor ons het verkeer van de andere kant worden stilgelegd. Zodra de laatste auto van de andere kant er was het letterlijk het stokje overgaf, kregen wij het sein dat we mochten rijden. In het midden van de tunnel bereikten we veilig de andere kant. Daar wachten ons nog een aantal haarspeldbochten en mooie panorama’s.

We bereikten even na 11 uur onze camping in het nationale park en konden omdat ik gereserveerd had gelijk inchecken. Net als vorige keren maar goed dat ik een plekje had besproken want alles was vol. We zetten de camper op onze plek en dronken in de schaduw van een boom aan onze picknick tafel een kopje koffie, genieten van het schitterende uitzicht op de rood gekleurde rotsen. Na de lunch liepen we naar het bezoekerscentrum waar we snel door heen liepen, op weg naar de shuttlebus, die ook in dit park rijd. We stapten in en reden helemaal naar het einde van de canyon, althans zover als de bus kon komen. Daar stapten we uit en liepen we een stukje de canyon in, het geplaveide deel, want om echt de canyon in te gaan moet je een snelstromende rivier oversteken en daar hadden we geen schoenen voor bij ons.

Na genoten te hebben van het uitzicht liepen we weer terug naar de bus, om een halte mee te rijden. De volgende stop was een rots in een kom waar water uit de rotsen liep en allerlei planten groeiden tegen de rots aan. We stapten weer op de bus en bij de volgende stop, volgden we een hike langs de rechteroever van de rivier. Alleen in plaats van de rivier te volgen, was het eerst klimmen geblazen en dat bij temperaturen van tegen de 40 C, dan valt dat niet mee. Maar ons hoor je niet klagen, we kiezen hier zelf voor en hebben dan ook een mooie wandeling. Uiteindelijk komen we weer bij een stop van de shuttlebus aan, die we nemen richting camping. Twee haltes voor de camping stappen we uit en lopen weer een stuk. Het lijkt wel of we alleen op de wereld zijn, want we komen niemand tegen onderweg. We maken een tussenstop bij het museum van Zion NP. Daar leren we wat over de geschiedenis van dit gebied, van de indianen tot de Mormonen die zich hier vestigden.

Het laatste stuk rijden we met de bus terug en dan is het vanaf het bezoekerscentrum nog een klein stukje lopen naar de camper, die achteraan op camping Watchman staat. Daar gaan de schoenen uit en het blikje bier open, heerlijk! We komen buiten een beetje bij en zetten de airco aan in de camper, want binnen is het niet te harden zo heet, de thermometer kan het niet meer weergeven, dus is het in ieder geval meer dan 40 C binnen.

Zodra het een beetje afgekoeld is, maken we eten en na het eten stook ik weer een vuurtje op. Het is gewoon zwoel buiten, heerlijk weer en ik denk dan ook dat het niet zo koud zal worden als afgelopen nacht, toen de buitentemperatuur 1 C was geweest en het binnen 7 C was. Dat was weer een bijzondere dag tijdens onze reis door de VS. Ieder park is weer anders en zo zijn eigen charme.

Bekijk ook de andere foto’s van deze 12^e dag in Zion.