Vanmorgen afscheid genomen van Las Vegas. We verlaten de stad via het noordwesten, doen aan de rand van Las Vegas nog even boodschappen en gooien ook de tank van de camper vol. Zodra we de stad echt achter ons laten neemt Koen het stuur over voor de komende periode. Eerst rijden we nog over een snelweg, later wordt het een doorgaande weg, dwars door de woestijn. De enige afwisseling bestaat uit een gevangenis en een luchtmachtbasis. En natuurlijk veel zand en stenen. Op de achtergrond zien we nog de witte top van Snow Mountain. Wel een vreemd gezicht zo in deze dorre droge omgeving. Bij de afslag naar Death Valley, houden we een koffie break en gooien we de tank weer helemaal vol, want de komende tijd zullen we geen benzinestation tegen komen.

We rijden door een adembenemend landschap en stoppen nog een keer onderweg bij Zabrinski Point, met de fantastische rotsen. Het is hier echt al enorm warm en we lopen de berg op naar boven om van de mooie panorama’s te genieten.

Terug in de auto starten we weer snel de motor, zodat de airco ons enige verkoeling kan brengen. We rijden door naar onze beoogde overnachtingsplaats bij Stovepipe Wells. Vorig jaar met Marit waren we hier in oktober en regende het. Dat is nu zeker niet het geval. De zon schijnt er lustig op los en er zijn slechts enkele wolkjes aan de hemel te zien. We checken in en rijden naar onze plaats, waar we gelijk water en vooral stroom aansluiten, zodat de airco van de camper aan kan en voor echte verkoeling kan zorgen. Koen zet de thermometer die we mee hebben buiten en deze geeft als snel 40 C aan. Dat zijn temperaturen die we niet gewoon zijn. De lucht is ongelooflijk warm, een geluk daarbij is de lage luchtvochtigheid van ca. 7%. Dat maakt het wel draagbaar, zolang je maar niet in de volle zon zit.

We lunchen, komen een beetje bij en bezoeken daarna het winkeltje, met weer allerlei toeristische artikelen. Kortom, …. Daarna kleden we ons om en gaan in zwembroek naar het zwembad dat hier bij het hotel/camping is. Even lekker opfrissen. Het zal wel aan ons liggen dat het water gewoon fris aanvoelt, maar wanneer we eenmaal door zijn, is het wel lekker verfrissend. Daarna drogen we op en keren we terug naar de camper. Daar raken we in gesprek met onze Amerikaanse buren en genieten we van de mooie zonsondergang in Death Valley. Buiten is het nog ruim boven de 30 C. Volgens onze buren koelt het vannacht af tot 25 C, dus dat wordt een warme nacht, waarschijnlijk met de airco aan tijdens het slapen. Morgen een lange rit voor de boeg naar Sequoia National Park.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanmorgen voor het eerst deze reis een beetje uitgeslapen. Om 9:30 uur was het niet meer te harden in de camper, dus opgestaan, gelijk de airco aangezet en een ontbijtje met ei, gebakken spek en kaas gemaakt. Daarna snel voor de laatste keer wat spullen gewassen, dan kunnen die de rest van de dag drogen in de camper met de airco aan. Om 12 uur vertrokken we naar de Las Vegas Premium Outlet North. Vorig jaar was ik daar al met Marit geweest en Koen wilde ook wel eens kijken of ze nog wat voor hem in de outlet hadden.

Ik kan jullie verklappen dat we 3 uur bezig geweest zijn. En dat Koen het volgende gekocht heeft:

1. NBA shirt van LeBron James van Cleveland Caveliers
   
2. NBA shirt van Stephen Curry van Golden State Warriors
   
3. NBA shirt van Kevin Durant van Oklahoma City Thunder
   
4. NBA shirt van Kobe Bryant van Los Angeles Lakers
   
5. Schoenen van Timberland
6. En echte Vans

Verder heb ik gekocht

• voor Wouter: een Levi’s 501 spijkerbroek
• voor Marit: Niks
• en voor mijzelf: Ook Niks.

Kortom wie is de vrouw onder de shoppers ? De oogst ziet er als volgt uit:

Met de volle tassen zijn we met de bus weer teruggegaan naar de camper om daar even wat te drinken.Nadat we bijgekomen waren van het slenteren langs de winkels, kleden we ons om en gaan we bij Circus Circus het buffet nemen. Dat is voor mij vertrouwd en voor Koen nieuw natuurlijk. We scheppen een paar keer op, om af te sluiten met toetjes, die Koen dan wel 2x neemt. Daarna lopen we naar de bus om richting Fremont Street te rijden.

Dit is het oude deel van Las Vegas en daar aangekomen verbazen we ons weer over de gekte hier in Vegas. Half tot bijna helemaal naakte vrouwen, die met je op de foto willen (daarna natuurlijk wel even afrekenen), vrouwen die met Chippendales op de foto gaan, danseressen op bars en meer van die gekkigheid.

Het meest bijzondere van Fremont Street is, dat het helemaal overkapt is en dat die overkapping een groot scherm is. En om 10 uur werd daar een grote show opgegeven. Wel bijzonder een scherm van enkele honderden meters lang.

We lopen Fremont Street op en neer en nemen daarna de bus weer terug naar Circus Circus. We lopen terug naar de camper, drinken nog wat en kijken terug op weer een mooie dag. Morgen gaat de reis verder naar Death Valley.

Bekijk ook de andere foto’s van vandaag.

Vanmorgen zijn we uit Needles vertrokken, van onze mooie plek aan de Colorado rivier. We rijden eerst richting Las Vegas, om de Hoover dam te bezoeken. Daar kom je trouwens niet zomaar, want na 9/11 moeten we eerst door een veiligheidscontrole met de camper. Alle luiken moeten open en ook in de camper krijgen we inspectie. We worden veilig bevonden en mogen doorrijden. We rijden over de dam en parkeren de camper hoog boven de dam op een vrije parkeerplek. Daarna lopen we naar beneden naar de dam. Het is hier al lekker warm en dat belooft wat wanneer we straks weer naar de camper terug moeten lopen. Deze dam voorziet ruim 400.000 Amerikaanse gezinnen van stroom. Wat wel opvalt is dat het waterpeil van het meer erg laag is. De droogte neemt hier serieuze vormen aan.

We lopen weer terug naar de camper en verlaten de dam om naar het nationaal park rond Lake Mead te rijden. Daar kunnen we met onze pas weer in. We rijden door een schitterend gebied, waar we op een picknick plaats, onder een mooi afdakje tegen de zon, lunchen en genieten van het uitzicht.

We vervolgen onze route en bereiken de Valley of Fire, een park van de staat Nevada, waar we bij zelf $ 10 toegangsgeld in een envelop moeten doen, om het park in te mogen. Dat doen we uiteraard en we rijden het park in. Het is een aaneenschakeling van rode rotsen met de meest grillige vormen. Bekijk de foto’s maar, want die zeggen genoeg. We stappen een paar keer uit voor wat foto’s te maken of voor een kleine wandeling. En heet dat het hier is, we zijn de kou van de Grand Canyon al bijna weer vergeten.

Tenslotte rijden we naar Las Vegas, naar onze camperplek bij Circus Circus, vlak aan de strip. We krijgen een plek vlak naast de receptie, dat is wel zo handig, dan hoeven we niet een hele asfalt vlakte over te steken wanneer we de stad in willen. Nadat we water en stroom hebben aangesloten drinken we wat en rond 18 uur gaan we de stad in.

We lopen via het hotel naar Vegas Boulevard, ook wel bekend als The Strip. Daar verbazen we ons over alle luxe en zotheid in de hotels. Omdat we ook wel een beetje trek hebben gekregen eten we wat in het Palazzo hotel. Koen een super hamburger en ik kies voor de Oosterse keuken.

Daarna lopen we de hele strip af tot Luxor. Onderweg zien we een vulkaan uitbarsting show bij Treasure Island, de fonteinen show bij Bellagio, een Eifeltoren, het Vrijheidsbeeld, de Trump Tower, De Sfinx, de Obelisk en nog veel meer. We lopen aan de andere kant van de Strip weer terug en met zeer vermoeide voeten bereiken we de camper. Daar nemen we een lekker verfrissend biertje na deze mooie dag.

Bekijk ook de andere foto’s van vandaag.

En het was weer een koude nacht. De kachel sloeg weer diverse keren aan vannacht. Dus vanmorgen voor we eruit gingen eerst maar even de kachel opgestookt, zodat het een beetje aangenaam is in de camper. Na het ontbijt verlaten we de Grand Canyon en rijden we naar Williams, een van de steden aan route 66, waar we gelijk maar boodschappen doen bij Safeway. En omdat ik nog de klantenkaart heb van vorig jaar ‘besparen’ we zomaar $ 10 dollar op onze aankopen.

Daarna nemen we eerst een stuk van de Interstate, om vervolgens af te slaan naar Route 66. We rijden door diverse verlaten dorpjes en ook door dorpjes die voor de toeristen zijn opgeleukt als onderdeel van route 66. Het eerste deel van de route is tamelijk eentonig, vlak, door woestijngebied met enkele bergen op de achtergrond. Op een gegeven moment hebben we een chauffeurs wissel. Koen past namelijk achter het stuur en rijdt een stuk van Route 66. En dat gaat hartstikke goed. Wel vreemd voor mij om na al die jaren, op de passagiersstoel te zitten. Wel leuk dat Koen ook een stuk van Route 66 heeft gereden.

Na verloop van tijd bereiken we Kingman, een plaats waar ik vorig jaar met Marit nog gestaan heb op een camping, en daar neem ik het stuur weer over. We stoppen even en Koen en ik gaan een wapen annex pawn shop in waar ze uiteraard diverse wapens verkopen. Daar loopt in Nederland een gewone agent nog niet mee, wat hier allemaal te koop is. Het enige is wel dat je een ID-kaart van Arizona moet laten zien. Omdat we die niet hebben en anders later problemen bij de douane verwachten, gaan we niet tot aankoop over.

Daarna vervolgen we onze weg over Route 66, en komen we in de echte bergen terecht. De Route 66 kronkelt zich omhoog en de camper gaat in een lage versnelling de berg op. Bij de Sitgreaves pas aangekomen genieten we van de vergezichten en al snel daarna beginnen we de afdaling naar Oatman.

Daar aangekomen overheerst het gevoel van ‘wat een toeristische bende hier’ met ezels en allerlei oud gemaakte gebouwen. Koen en ik hebben niet de behoefte om uit te stappen en we volgen Route 66 verder, helemaal tot het begin, nabij de Colorado rivier, op de grens van Arizona met California. Daar pakken we de snelweg naar Needles, waar onze camping is. We worden daar hartelijk welkom geheten door de eigenaresse, die ons een upgrade qua plek heeft gegeven. In plaats van op een soort grindveldje bij de receptie (met wifi), staan we 50 meter verder op het gras met direct zicht en dus langs de Colorado rivier (weliswaar zonder wifi). En de temperatuur is hier gewoon weer lekker. Dus de lange broek gaat uit en de korte broek weer aan. Tijd voor een koud biertje aan de picknick tafel, direct langs de Colorado rivier, wat wil je nog meer.

Na het avondeten, zitten we nog lang buiten te praten met onze buren, full timers, Jay en Cathy, die in een bus van 40 feet rijden, weegt 18.000 kg en is werkelijk van alle gemakken voorzien. ‘Dat heb je als je een rijke vrouw trouwt’, zegt Jay. Het was een gezellige avond met leuke gespreksonderwerpen. Daarna werk ik nog even het verslag en de foto’s bij, voordat we gaan slapen.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

En de kachel is aangegaan. Het was echt koud, dus een beetje warmte konden we wel gebruiken. Om die reden gingen we ook snel onder de warme dekens. ’s Nachts werd ik wakker omdat de kachel, hoewel die op zijn laagst stond, toch aanging, zo koud was het, ca. 6 C in de camper en rond het vriespunt buiten. Dus toen we opstonden de kachel maar even verder opgestookt. Na het ontbijt zijn we naar Market Plaza gelopen, omdat daar wifi is en Koen contact kon zoeken met Isabel om haar te feliciteren met haar verjaardag. Het is me wat, ben je jarig en zit je vriend met zijn vader ver weg, nota bene in de Grand Canyon. Daarom Isabel ook langs deze weg: van harte gefeliciteerd!

We lopen van Market Plaza naar de bus en rijden naar het overstappunt met de bus die de westelijke kant van de Grand Canyon bestrijkt. De eerste stop slaan we over en bij de 2^e stop Maricopa point stappen we uit. Daar maken we meerdere foto’s en besluiten langs de rand naar de volgende stop te lopen, Powell Point, genoemd naar de ontdekkingsreiziger.

We lopen door tot Hopi Point waar we weer op de bus stappen. Maar niet voor lang want bij Mojave Point stappen we weer uit, bekijken de Canyon en lopen door naar The Abyss. Het leuke is dat ik nu met Koen toevallig precies andere stukken gelopen heb, dan vorig jaar met Marit.

Na The Abyss stappen we weer in en rijden we tot het eind, Hermits Rest. Daar bekijken we weer alle prachtige souvenirs en daar laten we het ook bij. We nemen de bus weer terug, stappen over op de andere bus en komen uiteindelijk weer bij de camper uit, waar we lunchen. Daarna rijden we met de camper naar Market Plaza, vanwege het wifi dat hier is. Dat biedt mij de kans om het verslag van gisteren en het deel van vandaag tot hier, online te zetten.

Zo direct rijden we het park uit naar het vliegveld, vanaf waar we een helikopter vlucht over de Grand Canyon gaan maken. Koen en ik hebben gekozen voor de Imperial Tour, de langste vlucht (en dus ook duurste) die hier te boeken was, een vlucht van ca. 50 minuten. Gelukkig is een deel van deze vlucht gesponsord door mij moeder / Koen’s oma: Ma bedankt !

Bij het vliegveld aangekomen worden we eerst gewogen, want op basis van alle passagiers wordt de stoelverdeling gemaakt. Daarna volgt een veiligheidsinstructie, en krijgen we zelfs een opgevouwen zwemvest mee. Het blijft natuurlijk vliegen boven de Colorado rivier. Ondertussen komt er ook nog een bruidspaar binnen die in het kader van hun huwelijk een vlucht over de Grand Canyon maken. En wij maar denken dat het op dit tijdstip, 16 uur, de laatste vlucht van de dag, niet zo druk zou zijn. Uiteindelijk vertrekken er 4 helikopters. Wij zitten met z’n zessen en de piloot in een grote helikopter. Het bruidspaar voorin, Koen en ik links achterin. We stijgen op en vliegen eerst over een groot deel van het bos dat hier is. Onderweg krijgen we aangepaste muziek over onze koptelefoon, zoals Drivers Seat, Africa Bamba, e.d. Ondertussen vertelde de piloot het een en ander. Het mooiste moment was toen we het bos achter ons lieten en zo over de rand de Canyon invlogen.

Wat een diepte en een ruimte. We maken vele foto’s en genieten van het enorme uitzicht. We vliegen uiteindelijk naar de noord kant, zien daar boven op enkele bisons en vliegen dan weer de Canyon over richting vliegveld. Onderweg vliegen we nog door een sneeuwbui. Het is hier nog echt geen zomer. Wanneer we landen zijn we een hele mooie ervaring rijker.

We stappen weer in ons voertuig met vier wielen en rijden terug naar de camping. Na het eten willen we kijken of er een mooie zonsondergang is vandaag. Daarvoor rijden we naar Grandview Point, waar we gelukkig de camper kunnen parkeren. We lopen naar de rand, waar we de zonsondergang goed kunnen zien.

De bergen worden schitterend rood aangelicht door de ondergaande zon. En precies op het moment dat de zon ondergaat, steekt er een koude wind op. We hebben wel genoeg gezien vandaag en nadat we bij de camper zijn, rijden we terug naar de camping. Onderweg stoken we de kachel van de auto flink op, zodat het een beetje warm is, wanneer we vanavond het verslag bijwerken en de foto’s uitsorteren. Alles bij elkaar een hele mooie dag, waarin we alle aspecten van de Grand Canyon gezien hebben.

Het belooft weer een koude nacht te worden. Morgen gaan we weer naar de warmte !

Bekijk ook alle andere foto’s van deze dag.