Dag 02: Van scheepslift tot Kissinger Höhe

Deze dag begon met een goed ontbijt in ons hotel. Hierna pakken we onze spullen en stellen we de navigatie in om naar een bekende scheepslift te rijden. Na een rit van ruim een half uur zitten we we weer op de route van de industriekultur en even daarna parkeren we de auto om naar de scheepslift te lopen.

Vandaag is, zo blijkt, de toegang gratis. We zijn verbaasd over het vernuft waarmee men rond de jaren 1890 in staat was zo’n bouwwerk te realiseren.

Het is een enorm indrukwekkend geheel en nauwelijks voor te stellen dat hiermee schepen over een hoogteverschil van 14 meter overgezet konden worden.

Nadat we alles bewonderd hebben stappen we weer in en vervolgen we onze route. We rijden naar Hamm voor het park daar, waar als kunst een grote olifant aan/in een gebouw is opgenomen. Blijkt dat park een pretpark voor kinderen van 0 tot 10 jaar te zijn. Dus niet voor ons. Dus gaan we verder en stoppen we bij de Kissinger Heights. We hebben de reden van de naam niet kunnen achterhalen. We lopen daar weer deze heuvel op, die ook gemaakt is van puin uit de mijn- en staalbouw. Tenslotte rijden we terug naar Hagen. Dat wad weer een mooie dag.


Dag 01: Van mijnwerkerslamp tot tetraëder

Vandaag de eerste dag van onze vakantie in Duitsland, waar we de Route der Industriekultur (RIK) volgen. Dit is een route door het Ruhrgebied, dat nadat alle zware industrie naar lage lonen landen is verplaatst, nu een hele andere aanblik biedt.

We reden om 9 uur weg in Leiden en ruim 2 uur later zijn we bij de start van de route, die goed bewegwijzerd is. Dus volgen we de bruine borden en maken we onze eerste stop bij Halde Rheinpreußen. Daar parkeren we de auto halverwege de helling (omdat we niet verder mogen rijden) en lopen verder naar boven. De heuvel is ontstaan door de resten van de mijnbouw, die in het landschap een heuvel heeft opgeleverd. Boven op de heuvel staat een kunstwerk, een hele grote mijnwerkerslamp.

We lopen verder tot aan de voet van het kunstwerk. Een gigantische hoeveelheid staal is erin verwerkt.

Doordat we op een heuvel staan is het uitzicht op de omgeving wijds en mooi, ondanks dat we midden in het Ruhrgebied staan.

Na de stevige wandeling berg op, lopen we we weer richting auto. We vervolgen onze route en doen onderweg nog wat boodschappen. We bekijken onderweg nog een ‘Siedlung’, een wijk waar rond de eeuwwisseling de arbeiders werden gehuisvest. Onze volgende stop is een weer een uitzichtpunt, dat omschreven wordt met het mooiste panorama op het industriegebied. Eerst lopen we een stuk langs de Rijn, die ook hier laag staat.

Daarna gaan we weer bergopwaarts en boven aangekomen genieten we van het uitzicht, op de omgeving en een enorme staalfabriek.

Omdat we onze eerste stop mooier vonden krijgt deze heuvel wat ons betreft niet het predikaat ‘mooiste uitzicht’.

Omdat we bergop lopend het al warm hebben gekregen, drinken we bij de auto aangekomen nog wat, voordat we onze route vervolgen. Na wat omleidingen komen we aan bij het Landschaftspark Duisburg. Dit is een voormalige hoogoven met aanverwante gebouwen die is omgebouwd tot een groot museum, waar je alles kan bekijken en beklimmen. Zelf beklim ik de cokes oven tot een hoogte van ca. 75 m. Opnieuw een mooi uitzicht van die grote hoogte, reden voor Marit om het niet zo hoog te zoeken. Op de eerste foto hieronder zie je Marit staan in het midden van de foto.

Het is bijzonder om deze installatie die uit bedrijf is te kunnen bekijken op de diverse niveaus.

Wat kan dit nog overtreffen. We gaan het toch proberen met de Tetraëder en oordeel zelf maar. Ook deze tetraëder ligt boven op een puinberg, dus nadat we de auto geparkeerd hebben is het weer klimmen, en deze berg is zo’n 100 m hoog. Bovenaan gekomen is de aanblik imposant.

Nog imposanter is het beklimmen van het kunstwerk. Via meerdere trappen kan ik tot het bovenste deel komen, met opnieuw een mooi panorama.

Door de vorm van de constructie met stalen binten en staalkabels hoor en voel je de constructie wel kraken en bewegen. Jullie snappen wie beneden is gebleven.

Omdat het bijna 17 uur is, rijden we hierna naar ons hotel in Hagen, een rit van ongeveer een uur over de Autobahn. We checken in bij ons hotel en gaan daarna Hagen in. Op steenworp afstand zijn meerdere restaurants. Vandaag is Indiaas geworden. Moe en voldaan lopen we terug naar ons hotel voor een goede nachtrust. Morgen meer Route der Imdustriekultur.


Dag 24: En weer thuis

Na onze overnachting in het DBU hotel (Deense Balsport Unie), en ja de Deense spelers zijn al richting Rusland, rijden we na het ontbijt om 9:15 uur weg naar huis. Vertrekken er bij droog weer, al snel gaat het spetteren en even later barst de bui los, onze eerste echte bui tijdens de vakantie.

Het is rond Hamburg en Bremen weer erg druk, door allerlei wegwerkzaamheden. De navigatie geeft aan dat we na Bremen beter een alternatieve route kunnen nemen, wat we ook maar doen. Uiteindelijk komen we bij Emmen Nederland in. Vanaf daar is het nog 2 uur rijden, totdat we thuis zijn. Daar worden we verwelkomd door Koen en Gina, en Wouter, die een geleende auto komt terugbrengen. Koen en Gina hebben avondeten voor ons klaargemaakt, heerlijk en zo sluiten we onze vakantie af. En ook deze blog. Tot een volgende vakantie.


Dag 23: Supersnel over Skagerak

Vanmorgen ging de wekker om 7:30 uur, voor de laatste keer in ons grote vakantiehuis. Na het ontbijt ruimen we de alle spullen in de auto en rijden we om 9 uur weg, richting Kristiansand. Het is wederom lekker weer en onderweg stoppen we meerdere keren, voor koffie, lunch, en nog even tanken om de Noorse kronen op te maken. Rond 13 uur bereiken we de check in voor de veerboot naar Denemarken. We hebben een supersnelle overtocht met de Fjordline geboekt. Met een futuristisch ogend schip varen we van Kristiansand naar Hirthals in 2 uur en 15 minuten.

Onderweg met de GPS op mijn telefoon meet ik een snelheid van ca. 68 km/uur, dus dat schiet lekker op. Aan boord hebben we 2 stoelen en voor we het weten mogen we weer naar het autodek. In Denemarken rijden we even later weer over een snelweg, iets wat we de afgelopen weken niet echt gehad hebben. Rond 19:15 arriveren we bij ons hotel, een sporthotel van de Deense voetbalbond. Via internet had ik al de code voor het parkeerterrein en de voordeur gekregen. Bij binnenkomst lag er een enveloppe klaar met ons kamernummer en bijbehorende sleutels. Naar onze kamer lopend zien de Denen aan tafel zitten eten, die eten bij een nabij gelegen restaurant hebben gehaald. Dat lijkt ons ook een goed plan, dus zetten we onze spullen snel op de kamer en rijden ook naar het restaurant. Daar bestellen we Toast, een groot stuk rosbief, met pommes frites, salade en dressing. Dat wordt ingepakt voor ons en ziet er dan als volgt uit.

Twrug bij het hotel kunnen we aan een tafel eten, en dat gaat er wel in, met het laatste biertje dat nog over was voor mij en voor Marit een blikje cola. Nog een overnachting in het buitenland, morgen nog een stuk rijden en dan zit het er weer op. Dus morgen het laatste deel.


Dag 22: Stavtjorn

Vandaag onze laatste echte dag in Noorwegen, dus rustig aan gedaan. Hoewel huis schoonmaken, wassen en alles inpakken, zodat we morgen klaar staan voor de terugreis. ’s Middags maken we nog een klein ritje naar het vlakbij gelegen skigebied en rijden we door een smalle tunnel naar het volgende dal. Daar kiezen we bij een kruispunt de weg naar het meer/de fjord, ca. 2 km. De andere kant had ook gekund, dan hadden we 2,5 km kunnen rijden totdat de weg ophield. Bij het meer aangekomen stappen we uit en lopen we de steiger op.

Daar in het zonnetje zittend aan een pick Nick tafel genieten we van de rust en het mooie uitzicht. Wat een ruimte en stilte in dit land.

Na verloop van tijd stappen we weer in en rijden op ons gemak terug naar ons huis, terwijl we onderweg nog een keer stoppen om te zien hoeveel we in korte tijd gestegen zijn.

Het is dat het er bijna op zit, we hadden met dit weer en ons mooie huis hier nog wel een weekje langer kunnen blijven. Helaas, morgen begint de terugreis. Ook wel weer lekker.