Vandaag staat het nationale park Skuleskogen op het programma. Dit park heeft 3 ingangen en ons vakantiehuis ligt het dichts bij de ingang-zuid. We rijden eerst een kleine kilometer over de gewone weg, waarna we het richtingbord voor het nationaal park zien. Het is 4 kilometer rijden over een slechte onverharde weg totdat we de auto kunnen parkeren bij de ingang van het park. Daar stoppen we wat extra warme kleren in de rugzak en gaan we op pad. Het eerste stuk gaat makkelijk over planken.

Dit stuk wat we lopen maakt onderdeel uit van een lange afstandswandeling, die ook door dit nationale park loopt, het Hoge Kust pad. Dit stuk is nog erg makkelijk. En het uitzicht onderweg is fantastisch.

Terwijl we verder lopen komen we uit bij een bijzondere plek, waar heel veel ronde keien liggen. Die zijn in een ver verleden, toen de zee nog veel hoger stond, hier afgesleten tot ronde keien. Gelukkig voor ons staat de zee weer een stuk lager.

We klimmer verder omhoog, want we gaan steeds verder omhoog en op de natte stukken zijn meestal houten loopplanken neergelegd. Onderweg zien we ook wel hele mooie plaatjes, die we dan ook zeker vastleggen.

Een van de hoogtepunten in dit nationale park is de Slattdals skrevan, een kloof met steile wanden waar je doorheen kan lopen. Alleen is de weg daar naar toe niet makkelijk. Het is een steile klim over grote keien.

Maar we zetten door en na verloop van tijd denken we de kloof bereikt te hebben en maakt een zekere euforie zich meester van ons. Alleen is het wel een kloof maar niet degene die we kennen van de plaatjes van internet.

We moeten eerst nog hier door heen, over grote stukken rots en keien, om uiteindelijk bij de echte kloof aan te komen. Het zal duidelijk zijn dat we hier geen 5 kilometer uur halen met lopen. Maar na alle inspanning is het dan zover en bereiken we dit pareltje in het park.

Hierna staan we voor de keuze dezelfde weg terug of doorlopen en het rondje afmaken. We kiezen voor het laatste en al snel worden onze eerdere inspanningen beloond en dalen we geleidelijk af naar een meertje, waar we even bijkomen van alle inspanningen. Daar drinken we water en eet ik enkele pannenkoeken die we gisteren over hadden en nu prima smaken en weer energie geven.

We lopen weer verder en de route is zeker niet makkelijk en via rotsen en allerlei uitstekende boomwortels dalen we geleidelijk af richting zeeniveau. Onderweg maak ik natuurlijk wel een aantal foto’s van de mooie uitzichten. Maar het is ook wel goed kijken waar je loopt, want deze zwarte slang kwamen we ook nog tegen en toen we even stilstonden kwam die op ons af, dus liepen we maar weer snel door.

Uiteindelijk bereiken we het pad langs de kust en zijn we weer op weg richting de zuid-ingang van het park. Het is een ruim 4,5 kilometer lang pad, waar het de kunst is de vele boomwortels te ontwijken tijdens het lopen. Hier en daar is het pad weggeslagen door riviertjes, maar dit pad loopt makkelijker dan het geklauter over rotsen. Waar een doorsteek is naar de zee, genieten we van het uitzicht.

Totaal hebben we 4 uur gewandeld en een afstand van 11 kilometer afgelegd en is het fijn om weer bij de auto aan te komen, want dit was wel de zwaarste wandeling van deze vakantie. Maar wel een hele mooie en uitdagende. Ik denk wel dat we morgen even rustig aan doen. Bekijk alle foto’s in het fotoalbum

Vandaag is het mooi weer. Blauwe luchten, groene bergen en hellingen, zon en een frisse wind. Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden we naar het Naturum, een museum dat ingaat op de natuur hier in de omgeving. Duizenden jaren geleden stond de zee hier 65 tot 265 meter hoger dan vandaag en stond de hoogste berg hier, de Skuleberget, bijna onderwater. Door het gewicht van gletsjers van ruim 3 kilometer dik, werd het land naar beneden gedrukt. Nu stijgt het land hier nog steeds en het hardst op de wereld.

Na het museum rijden we naar de stoeltjeslift, daar parkeren we de auto en kopen we een enkeltje naar boven.

Boven aangekomen lopen we naar het uitzichtpunt en genieten van het mooie uitzicht op zo’n 265 meter boven zeeniveau.

Bij het uitzichtpunt start ook een wandeling rond de top van de Skuleberget. Eerst over mooi aangelegde wandelpaden, later moeten we klimmen en dalen over de rotsen en via kleine trappen.

Wanneer we rond zijn en weer bij de kabelbaan staan hebben we de keuze om af te dalen via een gemarkeerde routes of via het kabelbaan pad. We kiezen voor het laatste en dat blijkt toch een steile afdaling te zijn en uiteindelijk komen we onderaan bij de lift weer uit. Daar drinken we wat water en genieten we nog even van het mooie weer en het uitzicht.

In het stadje doen we later nog wat boodschappen, waaronder drop ijsjes. Die eten we even later op het terras van ons vakantiehuis, waar we heerlijk in de zon zitten. Omdat het zulk lekker weer is, bakken we later pannenkoeken buiten, die we steeds gelijk opeten. Wanneer om half zeven de zon achter de bomen verdwijnt, koelt het snel af. We gaan naar binnen, en tijdens het koffiedrinken kijken we gelijk naar de Covid persconferentie. Want via de laptop, wifi en de beamer, die hier hangt, kunnen we naar de Nederlandse zenders kijken en blijven we op de hoogte wat er allemaal speelt in Nederland en de wereld.

Vanmorgen ging de wekker vroeg, want het is weer een reisdag. Nadat we ontbeten hebben pakken we alles in en wordt de hut schoon gemaakt.

We rijden naar de receptie en na betaald te hebben nemen we afscheid van Peter en Sylvia. Het was voor mij de 10e keer op deze camping, 5 keer in de zomer en 5 keer in de winter. Om 8:30 rijden we weg richting de hoge kust, aan de Botnische Golf, aan oostkant van Zweden. Het is koud vandaag met veel wind en tijdens de koffiestops trekken we een extra vest of jas aan.

En de picknick plaatsen zien er altijd goed uit, met een mooie achtergrond. De route is afwisselend, zo rijden we over brede wegen, slechte wegen, smalle wegen en onverharde wegen. Overal geldt wel dat het enorm rustig is en we soms meer dan 10 minuten geen tegenligger tegenkomen

Onderweg maken we nog een stop voor boodschappen bij een Duitse supermarkt. Daarna rijden we langs de kust richting ons 2e vakantiehuis, met mooie uitzichten en een enorme brug.

We komen om 16 uur aan bij ons vakantiehuis en krijgen we een korte toelichting op de apparatuur in het huis door de ouders van de verhuurder. Zij wonen naast ons vakantiehuis. Nadat we alle bagage uit de auto hebben gehaald en een plekje hebben gegeven in het huis, is het tijd voor een drankje op ons terras, in de zon zowaar. Daar hebben we een fantastisch uitzicht op de zee.

De komende week verblijven hier, in Kaxed, bij Dockstra, zo’n 125 kilometer ten noorden van Sundsvall.

Vannacht en vanmorgen regende het helaas, dus deze we rustig aan. Rond 12 uur stapten we in de auto voor een ritje door de omgeving. We reden Idrefjall op, de berg waar we in het verleden gingen skiën en verbaasden ons over de vele vakantiewoningen die er bij gebouwd zijn en nog steeds worden.

Omdat er nu verder niets te beleven valt in dit wintersportdorp rijden we verder richting Nipfjallet, de hoogste berg hier in de omgeving. Onderweg passeren we de Trollenweg. Het bizarre is dat je denkt dat weg omhoog gaat, maar wanneer je de auto in zijn vrij zet, rijdt deze achteruit.

We rijden door tot de parkeerplaats maar omdat het er regent en hard waait maak ik alleen een paar foto’s en stappen we weer in.

Daarna rijden we weer terug en via een zogenaamde onverharde weg vervolgen we onze route en rijden we een rondje van ruim 50 kilometer door de omgeving.

Op de camping aangekomen lunchen we wat en even later komt Sylvia vragen of we nog een drankje komen drinken bij de open haard. Daar zitten ook nog 2 andere Nederlanders, die we al eerder ontmoet hebben en met elkaar hebben we een gezellige middag. Morgen trekken we weer verder naar onze volgend vakantiehuis.

Vandaag staat in het teken van de …. bananendozen. En ik denk dat dit wel enige uitleg behoeft. Na het ontbijt en douchen staan Marit en ik gesteld om te gaan wandelen in de omgeving. Voordat we wegrijden lopen we langs de receptie om 2 presentjes af te geven aan Peter en Sylvia. Een fles wijn en overjarige boeren kaas. Daar horen we dat Peter elders op de camping druk bezig is om hout dat eerder gezaagd en gekliefd is en onder een zeil ligt, in bananendozen te doen om op te slaan nabij hun huis. Alleen ligt hier circa 4 kubieke meter hout die het liefst vanavond verplaatst moet zijn, vanwege de naderende regen. Dus bieden we aan om te helpen. Of we nou zweten van het wandelen of het helpen met hout te verplaatsen is ons om het even en zo kunnen we ook nog een helpende hand bieden. Dus wij ook aan de slag om het hout in de bananen dozen te doen, de dozen in de bus te zetten en net de bus naar het huis te rijden om daar de dozen op te stapelen.

Nadat we een buslading vol hebben verplaatst, krijgen we koffie aangeboden, wat we in het zonnetje en met een chocolaatje nuttigen. Daarna gaan we weer verder en na enkele uren zijn de dozen en het hout op en hebben we alles weggewerkt. Alles is ook inmiddels verplaatst, en nadat we ook de oude pallets hebben opgestapeld zit de klus voor vandaag erop. Als dank krijgen we champagne aangeboden en kletsen we heerlijk bij met Peter en Sylvia. Ondertussen heb ik nog een salami worst en een pakje Tuc gehaald, want dat gaat er naast het glas champagne ook wel in.

We eindigen de dag voor de hut zittend en genietend met een kop koffie van het uitzicht en het (nog) lekkere weer.