Vanochtend werden we weer wakker van de regen. Het was weer lekker nat buiten. Na het ochtend ritueel pakten we de boel in, lieten het vuilwater weglopen en vulden het schoonwater aan, want vandaag staat de oversteek van het Noorder- naar het Zuidereiland op ons programma. We rijden eerst nog even naar het grote winkelcentrum om daar de laatste inkopen te doen, want we weten niet goed hoe dat aan op het Zuidereiland is.

We rijden dan maar naar de ferry, en staan als eerste in de rij. Uit ervaring weten we dat dit geen garantie is, dat we ook als eerste aan boord gaan en ook niet dat we er als eerste vanaf kunnen. Omdat we lekker vroeg zijn en het inschepen pas later begint, doden we de tijd met wat lezen en onze lunch. De regen en de wind zijn alleen maar in hevigheid toegenomen, dus dat belooft wat straks. Na verloop van tijd kunnen we inchecken en is het weer wachten in de volgende rij. Uiteindelijk kunnen we aan boord en de camper uit om een plekje te zoeken om te zitten. We vinden een mooi plekje met prima uitzicht naar buiten en als snel varen we de haven van Wellington uit.

We varen eerst een stuk langs de kust voordat de oversteek gemaakt wordt door de Straat van Cook. Dan merken we dat het lekker waait en dat er flink wat golven zijn. Na enige tijd komen we in de luwte van het Zuidereiland en varen we tussen de bergen, in een gebied dat wel op de Noorse Fjorden lijkt. Inmiddels regent het niet meer en gaan naar het buitendek om van het uitzicht te genieten. Na ongeveer 3 uur varen bereiken we Picton, de eindbestemming van de overtocht.

We kunnen redelijk snel de boot afrijden en onze weg naar de overnachtingsplek pakken. Dat is een schitterende weg langs de baai, met mooie panorama’s onderweg. Na ongeveer een half uur rijden bereiken we onze plek, een vrije kampeerplek, Double Bay, aan de Mahau Sound. Het uitzicht vanuit onze camper zo de baai in is fantastisch. Na het eten kijken we nog een serie op de laptop en wanneer we in bed liggen, begint het weer zachtjes te regenen.

Bekijk ook de andere foto’ s van deze dag.

Vanochtend werden we helaas weer wakker met regen. Na het ontbijt trokken we toen het iets droger werd toch maar de regenjassen aan, om naar het station te lopen, een wandeling van ongeveer 15 minuten vanaf de camping. Met z’n tweeën onder de paraplu kwamen we niet al te nat aan op het station, waar we treinkaartjes kochten naar Wellington. Na een rit van ongeveer 20 minuten stonden we midden in Wellington en was het bijna droog.

Daar liepen we eerst naar de parlementsgebouwen, voor een rondleiding. We werden rondgeleid door Beatrice, en kregen bijna een privé rondleiding, omdat onze groep uit totaal 5 personen bestond. Bijzonder om te zien waren alle voorzieningen die eind vorige eeuw aan de oude parlementsgebouwen waren getroffen om deze aardbeving veilig te maken. Indrukwekkend dat deze gebouwen een aardbeving tot en met 10 op de schaal van Richter kunnen weerstaan. Naast de oude gebouwen, staat ook de zogenaamde Beehive (bijenkorf), niet vanwege het harde werken volgens de Nieuw Zeelanders, van degenen die daar in zitten, de naam is vooral ingegeven door de vorm van het gebouw.

Na de rondleiding, het was nu helemaal droog, bezochten we enkele historische gebouwen in Wellington, een stad die wij leuker en sfeervoller vonden dan Auckland. We bezochten eerst de Wellington Cathedral of St. Patrick, een kerk uit het begin van de vorige eeuw. Daarna bezochten e de Old St. Pauls Church, geheel uit hout opgetrokken. We kregen daar uitleg van een enthousiaste gids. Deze kerk is nu een monument en niet meer als kerk in gebruik, maar wel heel bijzonder om zo’n volledig houten kerk te zien.

Daarna wandelden we verder door de stad en gingen nog even naar binnen bij het oude Parlementsgebouw, het grootste houten gebouw ter wereld, hoewel het aan de buitenkant eruit ziet als een stenen gebouw. Hierna was het tijd om te lunchen, wat we dan ook maar deden voordat we langs het water naar het Te Papa museum liepen. Het Te Papa museum is een groot museum over Nieuw Zeeland. Het ontstaan van het land, de natuur, de komst van de Maori’s en daarna de komst van de immigranten, alle dieren die zij meenamen en welke kwalijke gevolgen dat had op de oorspronkelijke flora en fauna. Opvallend is de enorme octopus die in het museum aanwezig is. Ook was er een huis waar je een aardbeving kan voelen/meemaken. Na zo’n 3 uur hadden we het meeste wel gezien en dronken we nog een lekker kopje koffie in het restaurant van het museum.

Hierna was het tijd om weer terug te lopen naar het station, om met de trein weer richting onze camper te gaan. Dat was weer een wandeling van ca. 15 minuten, nu wel droog maar ook heuvel op. Na het avondeten waren we moe van een dag vol indrukken. Nog even onze kachel aan, een serie kijken op de tv, en daarna lekker slapen. Morgen maken we oversteek naar het Zuidereiland.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vannacht onder een dekbed, een deken en een extra dekbed geslapen, omdat het afkoelde tot ca. 6 C vannacht. Door al die lagen over ons heen gelukkig niet koud gehad. Vannacht regende het ook en we zagen vanochtend  dat het hoger op de bergen gesneeuwd had. Daarom reden we even nog naar boven op Bruce Road om van het mooie uitzicht op de bergen met de vers gevallen sneeuw en het panorama op het dal te genieten.

Daarna keerden we om, vandaag is een reisdag, want we rijden naar Wellington, een tocht van ruim 300 km. Onderweg hadden we een afwisseling van zon, wind en regen.

Echt warm is het nog niet en dat met de ervaring van de afgelopen dagen is de reden dat we onderweg bij diverse winkels op zoek zijn gegaan naar een straalkacheltje voor in de camper, want de gaskachel en de ventilator daarvan werken wel, maar geven de warmte niet op de plek waar wij zitten en omdat we toch veel op campings staan met stroom is een straalkacheltje wel zo handig volgens ons. Maar ja, vindt maar eens zo kachel, als alle winkels al helemaal in het teken van Christmas staan! In de een na de andere winkel krijgen we te horen dat de kacheltjes weer in het magazijn staan opgeborgen en daar over 6 maanden weer uitgehaald worden. We krijgen nog een tip om naar een andere winkel te gaan en zo gezegd, zo gedaan. Daar staat bij de ingang een heel vriendelijke verkoopster, die vraagt waarmee ze ons kan helpen. Wij antwoorden een electric heater, ze kijkt even bedenkelijk en neemt ons dan mee door de winkel, door grote deuren naar de houtopslag om uiteindelijk met ons in het magazijn te eindigen. Daar vindt ze twee electric heaters, waarvan een ons wel wat lijkt en die kopen we.

We rijden naar de camping in het plaatsje Porirua, zo’n 20 kilometer ten noorden van Wellington. Daar vinden we een plekje op de camping en al snel staat ons straalkacheltje te stralen, de hele avond lang en hebben we geen koude voeten, want het is gelukkig weer een heldere avond met veel sterren aan de hemel. Ook op TV hebben ze het erover dat de winter weer is teruggekeerd, terwijl het nu gewoon lekker voorjaarsweer zou moeten zijnm, Morgen gaan we Wellington bezoeken, meer hierover morgen, dan volgen ook de foto’s van deze reisdag.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

De zonsondergang gisteren werd onzichtbaar gemaakt door dichttrekkende wolken en zodoende werden we vanochtend wakker van de regen, het regende pijpenstelen. We reden eerst even terug naar Taupo voor boodschappen en daarna vervolgden we onze route langs het immense Taupo meer richting het zuiden. Onderweg genoten we van de diverse mooie uitzichten, met overal wel een teken van vulkanische activiteit.

In de loop van de middag bereikten we onze eindbestemming voor vandaag, Whakapapa Village. Een groot woord voor een nederzetting met een hotel, een informatie centrum en een camping. Op die laatste kozen we een mooi plekje uit vlakbij het snelstromende riviertje. Nadat de camper goed stond en de stroom was aangesloten trokken we de bergschoenen aan voor een wandeling. Het was inmiddels droog, niet super zonnig, maar wel goed wandelweer. We kozen voor de route naar de Silica Rapids, een wandeling van ca. 1 ¼ uur heen, naar een plateau waar de rivier over de gestolde lavavelden loopt. Het was een mooie wandeling langs riviertjes en watervallen, vaak over een plankier om geen natte voeten te krijgen.

We bereikten de Silica Rapids en met een doorbrekend zonnetje genoten we van het uitzicht, met op de achtergrond de witte toppen.

Via een andere route liepen we terug naar de camping en na ruim 2 uur bereikten we weer de camper, waarna we later pannenkoeken aten. Ondanks de regen in de ochtend was het omdat het droog werd toch weer een mooie dag. De kachel staat nu wel aan, we zitten op ca. 1.200 m en de sneeuwgrens daalt de komende uren tot ca. 1.400 m. Dus dat wordt een koude nacht.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag

Vanochtend verlaten we Rotorua en laten we de zwavellucht achter ons. We rijden door een afwisselend landschap met dan weer bossen, dan weer boerderijen en ook weer groene heuvels met schapen. We stoppen bij een waterval, de Huka Falls, met een wandelpad bereikbaar voor iedereen van 2 tot 102. Het is een mooie waterval, waar het lichtblauwe water met donderend geweld naar beneden stort.

Onze 2^e stop is bij een verlaten plek, waar je pootje kan baden in een klein riviertje. Het is even zoeken naar een plek waar we bij het stroompje kunnen komen, maar dan heb je ook wat. Het water is, als gevolg van alle geothermische activiteiten in dit gebied, zo heet dat ik er amper met mijn voeten in kan. Een bijzondere ervaring.

We vervolgen onze route naar Taupo, waar het grootste meer van Nieuw Zeeland ligt. We kiezen ervoor om daar op een vrije camping te gaan staan, direct aan het meer. Wanneer ik uit de camper stap, fietsen er een paar Nieuw Zeelanders langs en deze verwelkomen ons met: ‘Welcome in paradise’. En dat klopt, de plek is fantastisch, het uitzicht is uniek, we kijken zo op het meer. We pakken onze stoeltjes en zitten een tijdje aan de rand van het meer. Deze keer is het Marit die haar voeten in het water doet.

In de loop van de avond belooft het een mooie zonsondergang te worden. Zeker als de bewolking een beetje optrekt. Het is echt genieten hier en lekker tot rust komen. Morgen meer als er internet is. Nu pak ik net het wifi-signaal van het nabij gelegen vliegveld waar eerder vandaag vele parachutisten naar beneden kwamen.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.