Vandaag is een reisdag richting de Nieuw Zeelandse Alpen en de gletsjers die daar voorkomen, Franz Jozef en Fox gletsjer. We rijden eerst van punakaiki naar Greymouth, waar we boodschappen doen en voor de deur van The Warehouse gebruik maken van het open wifi netwerk om de website even bij te werken met ons verslag en de foto’s. Ondertussen heeft Marit nog contact met Koen en Herre en Corrie, die jarig is. Hierna rijden we verder langs de kust. Het weer onderweg is niet eindeloos. Toen we opstonden was het even droog, maar als vrij snel is het gaan regenen en dat is onderweg ook het geval. Wel jammer, maar ja dan is het maar een geluk dat we rijden nu het regent.

Onze bestemming is Franz Jozef – Waiau. Bij het informatiecentrum informeren we naar de mogelijkheden van een helikoptervlucht. Voor Marit wordt dat de eerste keer. Vandaag kunnen we een vlucht wel vergeten gelet op de regen en de wolken, we kunnen zelf immers niet eens de gletsjer zien. Morgen is het ook nog niet eindeloos, de meeste kans maken we donderdagochtend, kijkend naar het weerbericht. We laten een vlucht reserveren, de Big One, zoals die hier heet. Nu maar duimen dat het weer donderdagochtend meewerkt.

We gaan naar de camping, Franz Jozef Rain Forest Camp, en het moet gezegd, zodra we de camping oprijden lijkt het inderdaad als of we in een regenwoud terecht zijn gekomen. De plekken zijn heel mooi, het uitzicht vanuit de ramen op de varens en alle andere bomen is heel bijzonder. Wat het regenwoud effect nog versterkt is de regen die hier rijkelijk valt, ook nu. Op jaarbasis valt hier in het dorp zo’n 5 tot 6 meter neerslag. Boven op de bergen/gletsjer kan dit oplopen tot 16 meter neerslag per jaar. Ongelooflijke hoeveelheden, waar we vandaag al een beetje van hebben meegekregen.

Gelukkig voor ons breekt toch de zon nog even door en lopen we vanaf de camping het dorpje even in. Dorpje is een groot woord, het is in feite 1 hoofdstraat, Mainstreet genaamd, met een paar zijstraten. In de hoofdstraat meerdere restaurants, een supermarkt, een benzine station, informatie centrum, 3 souvenirwinkels en meerdere bedrijven waar je helikoptervluchten kan boeken. Daarachter in de zijstraten een aantal motels, hotels en 2 campings. ’s Zomers zal het hier wel afgeladen zijn. Nadat we het hele dorp verkend hadden en Marit alle souvenirwinkels had gezien, lopen we terug naar de camper. Daar lezen we wat, kijken we enkele series en gaat uiteraard de kachel weer aan, want ’s nachts daalt de temperatuur tot ca. 8 C.

Bekijk ook de (paar) andere foto’s van vandaag.

Vandaag vertrokken we met een zonnetje uit het noordelijkste puntje van het Zuidereiland voor een lange rit naar de Pancake Rocks. Omdat we aan het einde van de wereld zaten moesten we eerst een stuk terugrijden. Hoewel we deze route gisteren ook al gereden hadden, ziet het er van de andere kant ook weer mooi uit. Na verloop van tijd komen we op de nieuwe route, aanvankelijk richting Westport, zoals de naam al doet vermoeden aan de westkust. Het is een mooie route door het gebied waar al het fruit van Nieuw Zeeland lijkt te groeien. Kiwi’s, appels, peren, frambozen, perziken en natuurlijk druiven voor de wijn en hop voor het bier. De route loopt langs een rivier, en wanneer we stoppen voor een kop koffie, zien we de koeien lekker op de warme stenen en in het zand bij de rivier liggen en staan.

De route voert verder en we komen op de doorgaande route richting Westport. De weg wordt weer wat bochtiger, want er kronkelt ook een brede rivier, de Buller door het diep uitgesneden dal. Bij Westport aangekomen, rijden we naar de zeehonden kolonie. We parkeren de camper, doen onze winterjas aan, want het weer is onderweg omgeslagen van zonnig naar fris met regen. We lopen richting de zeehonden en zien die lekker liggen op de rotsen, mooi of slecht weer, het maakt hen niet uit.

Op de terugweg naar de camper dachten we even de Kiwi vogel te zien, helaas voor ons was het look-alike, de Waku, bekend van het tv programma waku waku. Deze plek bij Westport, Cape Foulwind is ook een bekende surfers plek, we zien er een paar, echt druk met surfers is het niet, terwijl de golven wel goed zijn. Onze route voert verder naar Punakaiki, een gehucht met een hotel, jeugdherberg en een camping. En natuurlijk op steenworp afstand de Pancake Rocks, een 30 miljoen jaar oude kalksteen formatie. We zetten de camper op een plekje op de camping en lopen naar de Pancakes, omdat het nog droog is. Morgen wordt er onweer, regen en wind verwacht.

Onderweg begint het al een beetje te spetteren en dat zet lekker door. Alleen zijn de Pancake rotsen zo bijzonder om te zien, dat we de regen voor lief nemen. Door het zachte kalksteen, is er overal erosie door de zee, en ontstaan enorme gaten en kloven waar de zee in buldert. De naam Pancakes is niet voor niks gekozen, de rotsen lijken wel te bestaan uit op elkaar gestapelde pannenkoeken. Een heel bijzonder gezicht. We lopen terug naar de camper, bekijken en schuilen nog even in een natuurlijke grot en op de camping aangekomen besluiten we in de keuken op de camping te koken. Daar brandt in het zitgedeelte een kachel en kunnen onze jassen een beetje drogen. De macaroni smaakt heerlijk en na de afwas keren we terug naar de camper om het verslag van deze dag te maken en de foto’s klaar te zetten voor wanneer we weer internet hebben, want dat is hier echt niet. Inmiddels zet de regen lekker door en gaat de camper heen en weer van de combinatie storm en hevige regen. Dan is het lekker dat we in een camper zitten en zo lekker kunnen gaan slapen.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanochtend rustig aangedaan en rond 9:30 uur verlieten we Marahau, om naar het noordelijkste puntje van het Zuidereiland te gaan. De route onderweg was weer fantastisch. Mooie vergezichten met vaak de zee op de achtergrond. We maken een eerste stop bij een uitzichtpunt waar we naar toe lopen, een korte wandeling van heen en terug ca. 10 minuten. Onderweg zien we nog speciale rotsen die door het water zijn uitgesleten. Het uitzicht is adembenemend en dat is mede te danken aan de strak blauwe lucht.

We rijden verder naar het noorden en doen onderweg in Takaka eerst boodschappen, want we zullen hierna niet veel meer tegenkomen. Ook maar gelijk de tank volgegooid, en omdat het al redelijk geïsoleerd ligt, is de diesel hier ook duurder dan we tot nu toe zijn tegengekomen. Bij een afrit naar speciale waterbronnen, nemen we die afrit en parkeren we de auto, om naar de bronnen te lopen. Het zijn bronnen waar heel helder water met een doorzicht van 63 meter collega’s naar boven komt, met een gemiddeld debiet van 10 m3/s. Dat zijn heel wat flessen Spa water per seconde. Het water loopt hier gewoon de rivier in, die even verder in zee uitkomt.

Onze route voert verder en het landschap wordt niet minder mooi. Aan de ene kant de zee en aan de andere kant van de weg de bergen. Een bijzonder gezicht. We bereiken onze camping in Port Puponga. We krijgen een mooi plekje op een kleine camping aangewezen en parkeren daar de camper, zetten de stoeltjes en tafel buiten en drinken wat in het zonnetje.

Daarna gaan we op pad voor een kleine wandeling, die uiteindelijk toch wat langer blijkt uit te vallen. We starten bij het informatiecentrum van het natuurpark en lopen door de schapen weides en over hekken richting de zee. Het landschap hier kan zo deel uitmaken van de filmreeks Lord of the Rings. We komen op 3 mensen na, verder helemaal niemand tegen tijdens onze wandeling. We lopen door een afwisselend landschap en komen uiteindelijk bij de zee uit, bij Fossil Point. In de kalksteen rotsen worden regelmatig fossielen aangetroffen. Wij kunnen ze niet zo snel vinden en evenmin de zeehonden die hier regelmatig zitten.

We lopen verder over het strand en stuiven door de harde wind bijna helemaal onder. Bij een doorsteek door de duinen, gaan we die kant op en lopen door het duingebied om aan de andere kant van het schiereiland, Farewell Spit, uit te komen. Vandaar lopen we weer terug richting onze camping. Een mooie wandeling, alleen iets langer dan aanvankelijk onze bedoeling was. Bij de camper drinken we nog wat buiten en daarna volgt het avond ritueel: koken, afwassen, koffie drinken, serie kijken, tandenpoetsen en slapen. Dat was weer een mooie dag.

Bekijk hier alle foto’s van deze dag.

Vanochtend ging om 7:15 uur de wekker, want we moesten op tijd klaar staan, om een bezoek te brengen aan het Abel Tasman Park. We hebben geboekt voor de ‘absolute Abel Tasman tour’. Dat houdt in dat we tegen over de camping worden opgehaald en dan instappen in een boot op een trailer, achter een tractor. Deze combinatie rijdt dan naar de zee en daar vaart de boot van de tractor af. Onze tocht is dan vanaf Maarahau waar onze camping is, eerst naar ongeveer het noordelijkste punt van het park, Totaranui. Dan varen we weer terug naar Bark Bay, waar wij van boord gaan. Wij maken dan een wandeltocht van ongeveer 4 uur via Torrent Bay naar Anchorage, waar we weer op de boot/watertaxi stappen, die ons weer terugbrengt naar Marahau (zie ook het kaartje bij de foto’s).

De boottocht met de taxi is awesome. We zien onderweg zeehonden, een Blauwe Pinguïn, allerlei andere vogels en hele mooie vergezichten. Ook zien we de Split Apple Rock, een rotsblok dat gespleten in het water ligt. Onze schipper vaart, omdat het nog hoog water is, diverse baaien in, die er allemaal bijzonder uitzien, met bijna allemaal Bounty stranden en baaien.

Na ruim 2 uur varen en al diverse stops is het onze beurt om uit te stappen. We worden netjes op het strand afgezet en beginnen aan onze wandeltocht. Het is ideaal weer om te wandelen, onder de 20 C, een briesje en we lopen grote delen onder de bomen in de schaduw. En dat is maar goed ook want we moeten regelmatig flink klimmen en dan is het toch wel zweten geblazen. Wanneer we na verloop van tijd Torrent Bay bereiken, rusten we wat uit op een bankje, eten wat van ons lunchpakket en genieten van het adembenemende uitzicht. Nadat we weer wat op krachten zijn gekomen vervolgen we onze weg richting Anchorage. We lopen schijnbaar sneller dan de gemiddelde wandelaar, want al na ongeveer 3 uur lopen, hebben we onze eindbestemming qua wandelen bereikt. We zitten wat uit de wind en kijken naar alle kajakkers en andere mensen die hier zijn, want een populaire bestemming is het zeker en we zijn absoluut niet de enigen die hier lopen en van de mooie omgeving genieten.

Rond 16 uur is onze watertaxi gearriveerd en rollen we de broek op en doen de sokken en schoenen uit, om aan boord te klimmen. Het wordt nog een bumpy tocht terug naar Marahau, waar de boot weer de trailer opvaart en we uiteindelijk weer voor de camping worden afgezet. Een mooie dag die we vieren met een heerlijk koel biertje. Daarna bellen we nog even naar huis en genieten van de opkomende maan.

Bekijk hier de andere foto’s van deze dag.

Vanochtend werden we wakker met een beetje blauw aan de lucht en een voorzichtig zonnetje. Dan ziet het er gelijk een stuk vrolijker en kleurrijker uit, wanneer we naar buiten kijken. We staan op ons gemak op en na het ontbijt vervolgen we onze route langs de kust. We rijden via Nelson, een van de grotere plaatsen naar Marahau, naar het Abel Tasman Marahau Beach Camp. Deze camping ligt aan het einde van de weg, net bij de ingang van het Abel Tasman Park, dat morgen op het programma staat. We zoeken een mooi plekje op de camping, boeken de tocht voor morgen en doen dan even snel de was.

Wanneer alle verplichte dingen gedaan zijn, wandelen we over het uitgestrekte strand. Het is laag water en er is een enorm groot strand dan. We genieten van het uitzicht op de zee en de bergen op afstand. Een bijzonder uitzicht. Daarna lezen we wat, werk ik het verslag bij en na het avondeten gaat ons kacheltje weer aan. Want hoewel we vandaag gelukkig zon gehad hebben, koelt het ’s avonds toch flink af en is de warmte van ons straalkacheltje heerlijk.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.