Vanmorgen rijden via het laatste stukje Natchez Trace Parkway naar het stadje Natchez. Daar parkeren we de camper bij het bezoekerscentrum, waar we gelijk wat informatie krijgen en een kaart met bezienswaardigheden.Een Amerikaan zou het vervolg met de auto doen, wij lopen door het stadje, aangezien het heerlijk zonnig weer is, wel nog een beetje fris. Eerst lopen we naar de Mississippi rivier. Helaas kunnen we vanwege de hoge waterstand niet doorlopen en dus moeten we terug.Daarna lopen we naar het William Johnson House. De voormalige bewoner van dit huis was een slaaf die op jonge leeftijd vrijheid kreeg van zijn meester en waarschijnlijk ook vader. Door hard werken heeft deze William het ver geschopt, met o.a. 4 kapperszaken. Opvallend was wel dat hijzelf ook slaven in dienst had, of huurde van anderen.Daarna lopen we verder door Natchez en zien we meerdere zogenaamde Antebellum huizen, sommigen met mooi uitzicht op de rivier.Bij een huis het Edelweiss huis lezen we dat gebouwd is volgens een plaatje. Ook de huizen in de directe omgeving zijn enorm mooi om te zien, met in de tuinen schitterende bloeiende bloemen.Hierna wordt het tijd om onze route voort te zetten, steken we de Mississippi rivier over en via Shreveport rijden we Texas binnen.Na een bezoek aan het Visitors Center rijden we door naar onze overnachtingsplek in het Martin Creek Lake State ParkDaar maken we nog een flinke wandeling over de camping, die zo goed als leeg is en over het eiland dat via een brug met het vasteland is verbonden.Daarna plannen we in de camper de route voor de komende dagen. Morgen als we bereik hebben of in een Walmart kijken of we kunnen reserveren. Vannacht belooft weer koud te worden met temperaturen tegen het vriespunt. En wij maar denken dat we naar het warme zuiden zijn gegaan.

Vandaag rijden we ons tweede deel van de Natchez Trace Parkway, en wel het deel van Jackson naar Natchez. Was het gisteren lekker warm weer met zo’n 26 graden, na het onweer van gisteren is een koufront binnen getrokken en is de temperatuur gekelderd naar maximaal 13 C. De weervrouwen op TV hebben het over de winter die weer terug is.Bij de Walmart doen we nog enkele boodschappen en boeken we ook nog 2 campings voor morgen en overmogen in State Parks in Texas. Daarna pakken we de route weer op. Zo stoppen we bij de Bidden Trace, een laag gelegen deel van de oude trace.Ook stoppen we bij een plek waar vroeger een groot dorp was met zo’ n 2600 inwoners, waarvan wel ca. 2.000 slaven. Nu woont er niemand meer, wel staat er nog een Methodisten kerk.Een andere plek waar we stoppen is Mount Locust Inn en Plantage. Dit is de enige overgebleven herberg langs de route, waar ook een plantage was met vele slaven. Er is nog maar weinig wat daar aan herinnert.Een laatste stop maken we bij Emerald Mound, een heilige plaats voor de Indianen, die hier hun tempel hadden gebouwd. Dit deden zij door een grote heuvel van grond te maken. Vele tonnen aarde hebben zij in het verleden verplaatst om deze verhoging in het land te maken. Daarop bouwden zij dan houten gebouwen, die er uiteraard niet meer zijn. Wel nog twee extra verhogingen bovenop de heuvel. Indrukwekkend om te zien.Hierna rijden we naar onze overnachtingsplaats. Daar aangekomen herken ik nog wat van de camping, op een eerdere reis met Koen hebben we hier ook overnacht. Nadat we goed staan maken Marit en ik nog een wandeling door het bos. Morgen trekken we weer verder.

Rond 9:30 uur rijden we weg van onze camping richting Tupelo, waar vanaf we de Natchez Trace Parkway willen rijden richting Natchez en dat in 2 dagen. Het was weer een mooie plek in een rustig state park.

Eerst bezoeken we het Visitors Centre, waar we een film kijken over dit langste nationale park van de VS, want de totale route is 444 kilometer, van Natchez tot Nashville. Wij rijden hem dus deels, en naar het beginpunt.Na ook nog enige boodschappen gedaan te hebben gaan we op pad, en rijden door een parkachtig landschap, met veel historische sites.De trace is een oude route die rond 1800 gebruikt werd door handelaren die hun goederen in Natchez en New Orleans hadden afgeleverd per schip over de rivier, en vanwege de harde stroming op de rivier via de trace terug liepen naar Nashville. Nu met de auto gaat het toch een stuk makkelijker. Eerst stoppen we bij enkele uitzichtpunten met een wijds blik op de omgeving.Daarna stoppen we bij enkele stops waar kleine trails zijn uitgezet langs bijzondere bomen of door een moerasgebied.Ook maken we nog een stop waar ik eerder met Koen geweest ben en waar we hebben gelunched destijds, bij River Bend.Omdat het al laat is, en we nog een stuk moeten rijden naar onze overnachtingsplaats, opnieuw in een State Park, stoppen we niet verder meer. We komen bij schemering aan op de camping, kunnen nog net bij daglicht onze plek vinden en zodra alles staat en is aangesloten is het donker. Even later horen we vlakbij de bliksem inslaan en gelukkig trekt het onweer snel weg, Wel vallen er nog wat buitjes. Morgen deel 2 van onze route over de Trace.

Na het ontbijt verlaten we rond 9:30 uur onze camping in Nashville en nemen we de snelweg naar Memphis, op zoek naar Graceland, de plek waar Elvis Presley woonde.

Het is een flink eind rijden over snelwegen van wisselende asfalt kwaliteit. Het ene moment hoor je alles trillen in de camper, daarna is het weer glad asfalt. Omstreeks 15 uur bereiken we Elvis Presley Boulevard, die voor een groot deel bestaat uit een aaneenschakeling van benzine stations, Taco Bells, Mc. Donalds e.d. Niet echt een glamour uitstraling die je zou verwachten.

Op een gegeven moment zien we een vliegtuig langs de weg staan en borden wijzend naar Graceland. Daar achter grote parkeerterreinen en enorme hallen met waarschijnlijk bijzonderheden van Elvis.

Gelet op de gekte en onze niet al te grote binding met The King stoppen we niet voor een bezoek aan Graceland, en laten we het bij een drive-by.

We keren de camper en rijden langzaam langs Graceland, waar Marit een paar foto’s van maakt. Gelet op de drommen mensen hebben we geen spijt van onze keuze. Wel leuk om gezien te hebben.

Hierna voeren we de coördinaten van onze overnachtingsplek in, nl. Will Bixey State Park, een uurtje rijden vanuit Memphis. We hebben daarvoor eerder een plek gereserveerd en aangekomen op onze plek hangt daar keurig een gereserveerd kaartje aan de paal. We schuiven ons deel weer uit, sluiten de stroom aan en lopen daarna over de camping, die grotendeels leeg is. Helaas druppelt het af en toe, waardoor we niet een rondje langs het meer kunnen lopen. Benieuwd wat voor weer het morgen wordt.