Dag 19: Wandelen langs de South Rim

(Foto’s volgen later)Vanmorgen verlaten we weer vroeg de camping zodat we een plekje hebben op het parkeerterrein voor campers bij het visitors center. Want de parkeerterreinen lopen snel vol en dan is er voor een camper van 28 feet geen plek meer als je te laat bent.Nadat we gedouched zijn en hebben ontbeten gaan we naar het visitors center en bekijken we een film die het ontstaan van de canyon goed in beeld brengt. Daarna drinken we koffie in de camper en pakken we de bussen om uit te stappen waar we gisteren geëindigd zijn, namelijk Hopi Point. Daar pakken we het pad op om langs de rand richting het visitors centrum terug te lopen. Onderweg genieten we van de mooie vergezichten en maken we regelmatig foto’s.Al wat we dichter bij het bezoekerscentrum komen, wordt het steeds drukker. We lopen rustig door, Chinezen, Fransen en Amerikanen op slippers e.d. ontwijkend. Na een mooie wandeling zoeken we onze camper op en rijden we naar de camping om voor de derde keer on te checken. Nu staan we precies tegenover de plek waar we de eerste keer stonden. Met enkele oprijblokken zetten we de camper horizontaal en daarna hebben we een verlate lunch.Omdat er geen enkel bereik is en er bij de Market Place internet is volgens de kaart lopen we daar naar toe. Helaas lukt het niet om te internetten, gelukkig is er even verder een plaats waar we wel internet kunnen vinden en kan ik de verslagen van de afgelopen 2 dagen online zetten.Aangezien het nog vroeg is en we geen zin hebben om al de rest van de tijd in de camper te zitten, nemen we eerst de bus naar het visitors center en vandaar een bus naar een halte waar we nog niet geweest zijn. Daar aangekomen lopen we nog een stuk langs de rand wat we nog niet eerder gelopen hebben. Omdst het licht van de ondergaande zon al zo mooi is, lopen we maar door tot het visitors centrum.Dan is het echt genoeg geweest en nemen we de bus terug richting camping, wetende dat het vanaf de bushalte nog circa 1 kilometer lopen is tot de camper. Daar aangekomen vind ik dat ik wel een biertje verdiend heb. Vannacht belooft het ook weer koud te worden, dus zetten we de kachel maar in de antivries stand. Morgen gaan we weer verder op pad.


Dag 18: Winter in de Grand Canyon

Vanmorgen bij het openen van de gordijnen is het gelijk duidelijk: het is winter in de Grand Canyon, want we zien sneeuw om ons heen.Wat een verschil met gisteren toen we nog in ons wandelshirt liepen te wandelen. Vannacht heeft het licht gevroren en alle neerslag die is gevallen, is in de vorm van hagel of sneeuw.Omdat we van plek moeten wisselen, verlaten we vroeg de camping en rijden we naar het Visitors Center, waar we op de camperparkeerplaats nog onze camper kunnen parkeren. Daar ontbijten we en daarna gaan we naar het Visitors Center om een film over de Grand Canyon te bekijken. Hierna is het tijd voor koffie.Vandaag nemen we de bus naar Hermits Rest, zeg maar de laatste halte van de bus en vandaar lopen we terug richting het centrum. Na een busrit van zo’n 3 kwartier bereiken we Hermits Rest en stappen we uit. We hebben onze donzen winterjassen aan, sjaal om, handschoenen aan en pet of muts op, want het waait nog steeds en daarbij sneeuwt het ook nog steeds licht.We lopen vele kilometers langs de rand van de Grand Canyon met overal weer mooie vergezichten. Eerst nog met mist en sneeuw, later breekt steeds meer de zon door, wat mooie panorama’s oplevert.Na bijna 10 kilometer gelopen te hebben, eerst over een geasfalteerd pad en later over een rotsig pad vinden we het genoeg voor vandaag en keren we via de shuttle bus weer terug naar het Visitors Centrum, waar we in onze camper stappen en richting de camping rijden, met onderweg nog even flink de verwarming aan in de auto om een beetje de camper op te warmen. We checken voor de 2e keer in en zoeken ons plekje op.’s Avonds eten we pizza, en lezen nog wat, en zo nu en dan springt de kachel aan om ons een beetje warm te houden. En te weten dat we enkele dagen geleden nog de airco in de camper hebben aangehad, omdat het zo warm was. Het kan snel omslaan het weer dat is wel duidelijk. Alleen nog niet morgen want dan is het overdag ook zo’n 7 graden en ’s nachts weer -3 C.


Dag 17: Veel wind onderweg

Nadat we de vorige avond gewaarschuwd zijn door de camp host over veel wind vandaag, valt het bij het opstaan nog mee, maar snel daarna neemt de wind flink in kracht toe. We gaan in Winslow eerst nog langs het postkantoor om enkele postzegels te kopen voor 2 kaarten die we nog moeten versturen.Daarna pakken we de Interstate 40 richting Flagstaff. Onderweg waait het enorm en dat is lastig met rijden, zeker wanneer er ook nog eens grote vrachtwagens op hoge snelheid ons inhalen. Ook de brandstofmeter laat zien dat we de wind flink tegen hebben.Dus in Flagstaff nog maar even getankt. Daarna rijden we door een bosrijke omgeving naar de Grand Canyon.Omdat we eerder al gereserveerd hebben kunnen we op de camping terecht, alleen waren we destijds laat met reserveren zodat we de komende 3 nachten steeds op een andere plek op de camping staan. Een beetje lastig, maar wanneer we het bord ‘Camping Full’ zien staan, nemen we dat ongemak maar voor lief. Na de lunch in de camper lopen we naar de bus die langs de camping rijdt. Hier rijden allemaal shuttle bussen die de bezoekers naar de verschillende plekken brengen, zodat er weinig ander verkeer is. Zo rijden wij naar de oostkant van het gebied en lopen vanaf daar terug langs de rand van de Canyon, onderweg genieten van de mooie vergezichten.Na een mooie wandeling pakken we de shuttle bus weer terug en stappen we bij onze camping weer uit.Vandaag was het nog lekker weer ondanks de wind en konden we wandelen in ons wandelshirt bij temperaturen van 22 C. Vannacht belooft een koude nacht te worden met lichte vorst tot -3 C.


Dag 16: Petrified Forest

Vanochtend hebben we niet zelf ontbijt gemaakt, want op onze KOA camping kunnen we aanschuiven bij het ontbijt dathier aangeboden wordt, dus daar maken we graag gebruik van. Er zijn cerials, en verder toast, koffie, thee, jus d’orange e.d. Een heel leuk gebaar wat we nog niet eerder hebben mee gemaakt.

Daarna is het tijd om te vertrekken en deels voert onze trip over dr historische Route 66. We tanken nog een keer en rijden door naar de grens tussen New Mexico en Arizona waar we een koffiestop hebben. Daarna rijden we door over Interstate 40 tot we de afslag naar Petrified Forest National Park tegenkomen. Dat is onze hoofdbestemming voor vandaag. Het is een park waar ik al eens eerder met Koen geweest ben, maar nog niet met Marit.

Nadat we onze parkpas hebben laten zien bij de ingang mogen we doorrijden. In het begin van het park zijn het vooral de vergezichten en de uitgestrektheid die enorm indrukwekkend zijn. Oordeel zelf maar op basis van de foto’s (deze volgen later). We stoppen en maken een kleine hike langs de rand en genieten van het uitzicht.

We vervolgen onze route en stoppen bij plaatsen waar honderden jaren geleden volkeren woonden in deze streek, daar huizen bouwden en allerlei inscripties op de rotsen achter lieten.

Even verder komen we in een deel dat de badlands werd genoemd en waar we weer een hike kunnen maken. Deze keer met steile hellingen, van zo’n 35%, en dan eerst naar beneden, dus straks weer maar boven en dat bij temperaturen rond 30 graden. Maar het loont de moeite en het bijzondere is dat we hier ook geen anderen tegen komen, waarschijnlijk vanwege de pittige hellingen.

Verderop in het park zien we waar het park zijn naam aan heeft te danken, overal delen van versteende bomen. Het is ongelooflijk om te zien dat het hout versteend is, want vaak ziet het er uit als echt hout, dat je zo zou kunnen doorhakken.

Het hout heeft doordat het versteend is ook allerlei mooie kleuren gekregen. Echt heel speciaal om te zien.

Onze laatste stop is bij het bezoekerscentrum en daarna rijden we door naar onze overnachtingsplek, in het Homolovi State Park. Dit deel van Arizona wordt door de Hopi, oorspronkelijke bewoners rond 14e eeuw na Chr. nog steeds gezien als deel van hun geboortegrond. Er zijn hier nog enkele ovetblijfselen uit die tijd, morgen maar kijken of we die kunnen vinden.


Dag 15: Via Albuquerque naar Grants

Deze ochtend verlaten we onze camping aan het Santa Rosa meer om verder naar het westen te rijden. Onderweg tijdens onze koffie break bel ik via Whatsapp naar Wouter, die samen met Annabelle en Koen bij hun oma en mijn moeder zijn om te eten. Zo zien we ze alle vier in een keer en zij ons ook vanuit onze camper. Leve de mobiele telefoon dat dit zo makkelijk kan, vanuit New Mexico, midden in de woestijn, langs de snelweg.

Over snelweg gesproken, we komen hierlangs regelmatig plaatsen tegen waar niets anders is dan een hotel en een casino. Ook hier in Nieuw Mexico kan dus gegokt worden. Alleen dan niet in Las Vegas, New Mexico, wat we op vandaag tegen komen. Want daarvoor moet je naar Las Vegas, Nevada, eindpunt van onze reis over een week.

In Albuquerque doen we boodschappen bij Walmart, tanken we en parkeren we de camper bij een andere supermarkt, zodat we kunnen lunchen bij Panda Express, een keten waar je origineel Chinees eten kan bestellen en uiteraard opeten. Het concept is dat je rijst of mie neemt en daar dan diverse gerechten bij kiest. Alleen de hoeveelheden die je krijgt zijn echt Amerikaans, dus veel.

Hierna rijden we door naar onze KOA camping in Grants. We hebben gekozen voor een KOA camping zodat we daar kunnen wassen en zo de rest van onze reis vooruit kunnen met onze schone kleren. Na het wassen maken we een korte wandeling over een trail die achter de camping is uitgezet. Deze trail voert door een lava landschap dat hier vele jaren geleden is ontstaan, toen een lavastroom van 7,5 meter hoog over het land stroomde. Overal zien we toppen van bergen die in een ver verleden vulkanen waren.

En zoals op de foto te zien is, ligt er op de toppen van de hoogste bergen nog wat sneeuw. Het kan hier ’s winters echt koud zijn. Ook omdat we op grote hoogte zitten, volgens onze GPS bijna 2.000 m hoogte, namelijk 1984 meter. Later genieten we van de  ondergaande zon, die de bergen en de wolken mooi aankleurt.

PS: omdat we op een KOA camping staan is er ook wifi en daarom heb ik in het fotoalbum VS2019 met de tijdens deze reis gemaakte foto’s opgenomen.