Na het ontbijt maken we ons klaar voor vertrek naar Palermo. Gelet op alle drukte en parkeermogelijkheden hebben we samen met een van de Duitse stellen een shuttle bus gereserveerd. De chauffeur van deze bus brengt ons op Italiaanse wijze tot in het centrum van Palermo, waar hij ons in de middag weer komt ophalen, zo is ons toegezegd.

Nadat we uitgestapt zijn lopen we direct een van de voor auto’s afgezette straten in. Het is relatief rustig in de stad met vooral ofwel inwoners ofwel Italianen die hier op vakantie zijn. We hebben begrepen dat het seizoen op zijn eind loopt, eind oktober gaat alles dicht om begin april weer te starten. Zo ook ons vakantieverblijf Citta del Mare.

In Palermo natuurlijk ook weer mooie gebouwen, kerken en pleinen.

Omdat ik mezelf een beetje under dressed voel met mijn korte broek, gaan we een kledinwinkel in, waar ik een lange blauwe zomerbroek koop, en ook een overhemd. Bijzonder genoeg zijn de mouwen voor mij voldoende lang. Daarna vervolgen we onze wandeling door de stad om bij de haven uit te komen.

Via een van de poorten lopen we weer terug naar het voetgangersgebied. Daar eten we even later een pizza, helaas niet zo lekker als destijds in Limone aan het Gardameer.

Daarna lopen we nog langs allerlei mooie gebouwen in Palermo. Omdat we gisteren en de andere dagen al veel bezocht en bekeken hebben, gaan we niet meer overal naar binnen en beperken we ons tot de buitenkant, met uitzondering van de dom die we wel even binnengaan.

Daarna gaan we op zoek naar een traditionele markt in Palermo. Via nog een poort en allerlei kleine straatjes kome we op de markt uit, waar weinig toeristen zijn en vooral Italianen zelf.

Dan wordt het tijd om terug te lopen naar de plek waar onze shuttle ons weer komt ophalen. Daar staan ook allerlei oude auto, die een rally rijden door dit deel van Sicilië. Altijd mooi om te zien. We herkennen zelfs meerdere donkerblauwe Nederlandse kentekens.

Onze buschauffeur staat ons al op te wachten en nadat ook Karl-Heinz en Sabine arriveren worden we teruggereden naar ons hotel, dwars door de gekte van de avondspits in Palermo. Onze cauffeur maakt regelmatig verwensingen naar de andere weggebruikers, wat zeer logisch is, gezien hun rijgedrag. Fijn dat ik dat vandaag niet zelf heb hoeven rijden.

Vandaag reizen we van de oost naar west Sicilië. Na een ontbijt, helaas binnen omdat het buiten nog een beetje nadruppelt, lopen we nog even langs de mango boom die in de tuin bij onze agriturismo staat.

Daarna vertrekken we en rijden we dwars door Sicilië richting Palermo. Eerst maken we nog een stop om een laatste blik op de Etna te werpen.De snelweg voert door een bergachtig gebied met vele stadjes boven op de bergen. We willen een stop maken bij Enna, de hoogst gelegen stad van Sicilië, op ca. 950 m boven zeeniveau. Op afstand zien we het stadje al liggen.

We verlaten de snelweg en slingeren nog 6 km omhoog totdat we de auto parkeren en het laatste stukje naar het centrum van het stadje lopen.Allereerst is het uitzicht van boven mooi. We zien even verderop weer een ander stadje liggen, natuurlijk ietsje lager dan Enna.

Hierna bezoeken we een kerk waar we rondgeleid worden door een Italiaanse dame die alleen Italiaans spreekt en qua lengte ongeveer de helft van mij is. Maar aller vriendelijkst en we begrijpen dat in de kerk, naast Italiaanse militairen ook Engelse, Canadese en Amerikaanse militairen begraven liggen, allen slachtoffers van WO2. In de kerk liggen ook veel mozaïeken op de vloer. Mij valt op, over de oorlog gesproken dat je met enige fantasie ook de swastika in de tegels kan zien.

De dame wijst ons op allerlei details en voor een deel, mede door haar enthousiasme, herkennen we de woorden en snappen we grotendeels wat ze uitlegt. Zo is op een van de mozaïeken de Blauwe Moskee in Istanbul te zien, verwijzend naar de Moorse invloeden die op Sicilië herkenbaar zijn. Hierna krijgen we nog een kleine uitleg over het altaar en andere details van de kerk.

Dan is het tijd om op zoek te gaan naar de Duomo van Enna. Deze ligt op 5 minuten lopen wordt ons verteld dus lopen we daarheen. En daar hebben we geen spijt van. Want wat een pracht en praal in deze dom.

We moeten verder dus verlaten we Enna en rijden we verder op de snelweg naar Palermo en later deels binnendoor. Ik wil nog iets met jullie delen over de rijstijl van de Italianen, die in onze ogen ronduit belachelijk is. Wat voorbeelden:

• Stoppen voor een stopbord en streep doe je niet
• Inhalen doe je voor een bocht
• Bij wegwerkzaamheden waar 60 staat rijdt de minstens 100 km
• Bij 2 rijstroken linksaf, stel je 3 breed op
• Dubbel parkeren is normaal, daar kan nog een derde auto naast
• Invoegen die je wanneer het jou uitkomt, niet wanneer het past.
• Richtingaanwijzers gebruik je niet
• Minstens 1 van je remlichten is kapot
• Allee als je zin hebt stop je voor voetgangers bij een zebra.
• Verdrijfvlakken zijn er om nog even snel in te halen.
• Enzovoort. Zal wel weer wennen zijn straks terug in west Europa.

Onze volgende bestemming is Monreale, een kerk en klooster boven op de bergen boven Palermo.

We kunnen daar makkelijk de auto parkeren en lopen naar de ingang van de kerk, waar we een kaartje kopen. Het interieur van de kerk is overweldigend. Hieronder meerdere foto’s daarvan.

Ook hier zijn de Moorse invloeden goed zichtbaar. Het toch ongelooflijk zoveel mooie kerken er zijn in Italië. Onze ticket geeft ons ook toegang tot het klooster. Het binnenplein ziet er net iets minder mooi uit als in het klooster in Napels.

En natuurlijk wil ik ook de kerk en het klooster van boven bekijken, dus op zoek waar dat kan. Eenmaal gevonden voert de tocht eerst in een toren omhoog, met daarna een mooi uitzicht op de kloostertuin.

Daarna via allerlei smalle gangetjes loop ik boven langs rondom de kerk. De gangetjes lijken zo uit een boek over de Davinci code te komen, altijd weer spannend wat er om de hoek te zien valt.

Tenslotte bezoeken we het speciale gedeelte van de kerk, waar de uitstraling nog bijzonderder is. Ook hier veel pracht en praal. Dit is ook een oud deel van de kerk .er mozaiken vloeren die terug gaan tot de 12e eeuw.

Nu hebben we genoeg kerk van binnen gezien. We lopen nog even om de kerk om de toren te aanschouwen.

Daarna wordt het tijd om naar ons volgend hotel te rijden, op zo’n 30 minuten rijden van Palermo. De rit is mooi, maar we zijn wel blij wanneer we arriveren. We melden ons aan en ik bren onze koffers naar de kamer. Ondertussen boekt Marit met Karl-Heinz, een van de Duitse stellen een shuttle naar Palermo en terug voor morgen. Daarna brengen we de rest van onze spullen naar onze mooie kamer en drinken we wat op ons terras, genietend van het lekkere weer (26C) en het mooie uitzicht.

Vannacht lekker geslapen in onze kamer bij de agriturismo. En omdat het lekker weer is kunnen we buiten ontbijten. Even later krijgen we gezelschap van de andere reisgenoten en bespreken wat er allemaal te doen is. Wij kiezen ervoor om met de auto naar de Etna te rijden, een autorit van ongeveer een uur. Het is droog en de zon doet flink zijn best om de wolken weg te branden. De rit gaat eerst nog door smalle Italiaanse straatjes. Voor ons doet iemand die geparkeerd staat zijn deur open, terwijl er een auto langsrijdt. Dat werd dus een kapotte spiegel aan de ene auto en een ontzette deur aan de andere auto. De auto met de kapotte spiegel rijdt gewoon door en bij de andere auto wordt met een karateschop de deur weer enigszins sluitend gemaakt. Rare lui die Italianen.

Even later laten we de drukte achter ons en rijden we de berg op en al snel zien we de eerste lavavelden verschijnen.

We rijden verder naar boven tot we niet meer verder kunnen, dat is op zo’n 1100 meter. Vanaf daar gaat een kabelbaan of als het teveel waait zoals vandaag, rijden er 4wheel drive bussen. Alleen hangt de top nog flink in de wolken dus gaan we niet verder omhoog, omdat we denken dat we dan niet veel kunnen zien.

Door de wind en vanwege de hoogte is het al flink koeler hier, dus trekken we een fleece vest aan en dat scheelt.

Weg van de drukte parkeren we de auto en lopen een stukje de berg op. Wat een afgekoeld en versteend natuurgeweld zien we hier toch.

We rijden een stukje terug en parkeren daar de auto, zodat ik naar de krater van 2001 kan lopen. Een flinke steile klim van 20 minuten heen.

Het is fors klimmen op een pad met allemaal losliggend gruis en kleine lavasteenjes met weinig grip. Eenmaal boven aangekomen lijkt het nog harder te waaien, zeg maar stormen. Maar het uitzicht op de krater en de omgeving is ongelooflijk mooi.

Dan mag ik weer naar beneden, waar Marit staat te wachten. En dat is ook een lastige klus, want er is weinig grip, steeds glijden mijn bergschoenen weg. Gelukkig kom ik veilig beneden en lopen we naar de auto, om weer af te dalen richting zeeniveau. Onderweg zien we een huis dat min of meer is omsloten door lava van een eerdere uitbarsting.

Onze volgende bestemming is Siracuse, een stad op zo’n 100 km van ons verblijf. Een bijzondere stad omdat hier in een ver verleden de Grieken de scepter zwaaiden. En voor de geïnteresseerden de stad waar Archimedes in zijn bad zat en de magische zin: “Eureka” uitsprak.

Wij zijn voor geïnteresseerd in de overblijfselen van de Grieken. Dus in Siracuse aangekomen parkeren we de auto en kopen we een toegangskaart je voor het archeologisch park. Daar is naast Romeinse overblijfselen ook een groot Grieks Amphitheater te zien. Heel indrukwekkend dat dit al zo lang geleden is gebouwd.

Er zijn nog meer bijzondere zaken te zien en via de tuin van Eden komen we bij een grot ‘Dionysus oor’ genaamd. Een enorme grot in de vorm van een oorschelp.

Daarna lopen nog langs de bovenkant van het Griekse amphitheater, waar een soort grotten zijn en een heuse waterval/bron.

We sluiten ons bezoek af met een wandeling langs het Romeinse deel van het archeologisch park. Eerst langs de resten een vormalig tempelcomplex en tenslotte langs ht Amphitheater. Dit ziet er aanmerkelijk minder goed uit dan de Griekse variant.

Hierna rijden we terug naar onze agriturismo, waar we buiten zittend genieten van een drankje en het uitzicht. Daarna hebben we weer gezamenlijk ons diner. En sluiten we af met dit nachtelijk plaatje vanaf ons terras.

Vanmorgen reden we vroeg weg, want het was opnieuw een reisdag. Helaas werkte het weer niet mee, want op zee werd het donkerder en donkerder, en die bui trok langzaam het land op. Dus onderweg veel regen. Zoveel dat zelfs tunnels blank kwamen te staan, waardoor we lastig bij een supermarkt konden komen voor enkele boodschappen. Daarna, als het even droog s maken we een koffiestop.In het zuiden van Italië aangekomen, bij Villa San Giovanni maken we een lunchstop en zien we Sicilië aan de andere kant van het water liggen.Hierna rijden we richting de veerboot, waar het inchecken snel gaat en we onze eerder gemaakte online boeking omzetten in een instapkaart. Dan kunnen we door en wachten tot we aan boord mogen.Na enige tijd mogen we aan boord en gaan we bovendeks om te genieten van het uitzicht. Helaas is het niet echt lekker weer en is de overtocht maar kort, 20 minuten, dus moeten we snel weer naar de auto. Het schip verlaten gaat op z’n Italiaans, alle 6 rijen aan boord gaan tegelijk rijden en moeten uiteindelijk weven tot 1 rij auto’s. En dat gaat allemaal maar net goed.Hierna rijden we langs de kust verder richting ons hotel. Daar aangekomen krijgen we te horen dat ons hotel dicht is. We zijn, met onze andere reisgenoten overgeboekt naar een agriturismo. Een kleinschalig hotel in een voormalige boerderij. Het kaartje wat we krijgen ziet er veelbelovend uit. De weg ernaar toe niet, die wordt steeds smaller en slechter en de huizen langs de weg zijn grotendeels vervallen en verlaten. We vragen ons af waar we heen gestuurd worden. Eenmaal aangekomen bij de locatie ziet die er goed uit. We krijgen een kamer op de begane grond met een zitje voor onze kamer. Onze kamer is vooraan op de foto. Het uitzicht is mooi en nadat alles is uitgepakt drinken we buiten wat.Even later druppelen ook de andere reisgenoten binnen en daarna drinken we wat met elkaar. Als iedereen er is gaan we aan tafel en eten we met elkaar, wat erg gezellig is. Morgen maar eens kijken of we een glimp van de Etna kunnen opvangen.

Vandaag staan we ietsje later op en na een rustig ontbijt gaan we op stap. Langs de kust rijden we een stukje noordelijk richting Maratea. Omdat de zon moeite doet om door te komen ziet alles er gelijk heel vriendelijk en mooi uit onderweg.

Ons doel van vandaag ligt op ongeveer 25 km rijden van ons hotel, het plaatsje Maratea met een klein haventje. De uitzichten op de blauwe Middellandse Zee zijn mooi en reden om te stoppen waar dat kan.

Wat een verschil met de Amalfi kust waar we gisteren waren. Hier is het naar onze mening nog mooier en vele malen rustiger. We zien eigenlijk alleen maar Italianen, die van hun zondag genieten en verder geen toeristen. Na enige tijd bereiken we de haven van Maratea. Een rustig plekje, waar het zomers best wel druk zal zijn.

We lopen hier wat rond en gaan daarna de berg op, waar een groot Christusbeeld staat.

De weg er naar toe kent vele haarspeldbochten en langzaam maar zeker komen we dichter bij de top van de Monte Biagio, waar het grote Christusbeeld boven op staat. Bijna boven moeten we de auto parkeren en kunnen we of lopen of met een shuttle busje voor €1 per persoon naar de top en terug meerijden. Daar kiezen we dus maar voor. Bijzonder is het laatste deel van de weg naar de top. Dat is een weg die met viaducten tegen de berg is aangeplakt.

Boven aangekomen lopen we het laatste stukje naar het grote Christusbeeld. En dan zien we echt hoe groot het beeld is. Het is dan even wachten tot er niemand voor staat, zodat we een foto kunnen maken.

Doordat we bij het beeld op de top staan hebben we ook een mooi uitzicht over de omgeving. Met aan de ene kant de bergen en aan de andere kant de kust.

Nadat het busje ons weer naar de parkeerplaats heeft gebracht, rijden we met de auto weer naar beneden. Dat gaat bijna vanzelf, alleen af en toe remmen. We rijden weer terug richting ons hotel. Onderweg wel stoppend voor mooie uitzichten.

Bij het hotel aangekomen parkeren we de auto en even later eten we op ons terras een stokbroodje met gorgonzola, en genieten van ons uitzicht op zee.Daarna lopen we naar het oude centrum van Scalea, vanuit ons hotel zo’n 5 minuten lopen. Het oude Scalea is tegen de berg opgebouwd met allerlei smalle straatjes, die allemaal omhoog lopen naar de top. Dus dat is klimmen en zweten geblazen voor ons.

Helaas is de burcht of wat er van over is op de top vervallen en niet te bezoeken. We lopen langzaam weer naar beneden en gaan terug naar ons hotel. Daar arriveren we wanneer de eerste druppels vallen, dus net op tijd. Op ons balkon, aan de andere zijde van het hotel, brengen we verder de middag door en stippelen we de route voor morgen uit en werk ik het reisverslag bij. En als afsluiting van de dag de ondergaande zon in de Middellandse Zee.