Speciaal voor Herre vandaag een aflevering van Rail Away. Daarvoor zijn we in Dunadin aan het goede adres. Het is de stad van de Cadbury, waar menigeen vrolijk van wordt, want het is het wereldbekende chocolademerk van Nieuw Zeeland. En pal tegenover deze fabriek ligt het mooie station van Dunadin, waar naar reguliere treinen ook de Taieri Gorge Railway vertrekt. Nadat we het interieur van het stationsgebouw met de originele elementen in ons hebben opgenomen, stappen we het perron op, waar de Taieri Gorge Railway trein op ons staat te wachten voor een vier uur durende rit door de mooie en nauwelijks toegankelijke Tiaera Gorge.

Om precies 14:30 uur vertrekt de trein uit Dunadin, om eerst een stuk over operationeel spoor te rijden, voordat het de trein op het speciale traject komt. Dit traject is eind van de 19^e eeuw in een tijdbestek van 22 jaar aangelegd. Een ongelooflijke prestatie voor die tijd. De rit van Dunadin naar Pukerangi, ons eindstation, is 58 kilometer lang. Tijdens deze rit stijgt de trein van zeeniveau tot maximaal 254 m, met een maximale gradiënt van 1:50. Het aantal tunnels waar we doorheen rijden is 12.

Onderweg zijn er meerdere fotomomenten tijdens de rit, die door een betoverend landschap voert, met in de diepte in de kloof de rivier, en vaak ver daarboven de trein die met de rivier mee kronkelt door het landschap. We passeren diverse bruggen, waarvan er een het vermelden waard is, omdat deze de langste ijzeren spoorbrug van het zuidelijk halfrond is. Na ruim 2 uur rijden is het eindpunt van onze reis bereikt, en wordt de locomotief losgekoppeld en vervolgens aan de andere kant van de trein weer gekoppeld, zodat de terugreis naar Dunedin weer kan beginnen.Ronduit grappig zijn de pogingen die de Aziatische medereizigers doen om plaatjes te schieten. Bij de foto’s in het album een korte impressie daarvan.

Na een mooie tocht bereiken we weer veilig Dunedin, waar we om de dag compleet te maken nog heerlijke Hollandse muntdrop en driedubbel zoute drop kopen. Herre, morgen weer een nieuw deel van onze reis !

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Nadat we lekker uitslapen waren en ontbeten hadden, vertrokken we richting Dunedin. We volgden weer de Southern Scenic Route en onze eerste stop was bij de Matai Falls, een serie watervallen bij elkaar. Een lekkere wandeling daar naar toe was gelijk onze ochtend gymnastiek. Bij de Florence Hill Lookout maakten we een koffiestop. Het uitzicht op de grillige kustlijn was weer mooi vanaf het uitzichtpunt.

Onze route liep weer verder door het zuidelijke deel van Nieuw Zeeland, een afwisseling van groene heuvels met overal schapen tot hogere en steilere bergen, met bossen tot aan de zee. We maken nog een stop bij Teapotland, waar een enthousiaste verzamelaar van theepotten deze in haar tuin tentoongesteld heeft. We hebben het precieze aantal niet nageteld. Via Taiera Island bereiken we in de loop van de middag Dunedin, waar we eerst boodschappen deden, voordat we naar de camping reden.

Daar vonden we een plekje, ruim genoeg voor onze camper en voor het eerst weer sinds tijden met vrij wifi. Morgen bekijken we of we hier nog een dagje langer blijven. Het is vandaag bijna de hele dag droog geweest, wel zwaar bewolkt en met 17 graden voelt het bijna warm aan buiten !

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanmorgen ging om 7 uur de wekker, want we moesten naar het reparatie bedrijf voor de gaslek. Na het ontbijt reden we daar naar toe en waren we mooi op tijd. Het lek was snel gevonden, maar daarmee waren we niet klaar, want de leidingen moesten wel afgeperst worden. Dat kon pas na overleg met Apollo, de camperverhuurder en pas om 11:30 uur. Dus gingen we eerst maar een stukje rijden om boodschappen te doen en een uitstapje te maken naar Bluff, het schiereiland bij Invercargill. Het was een hele steile klim naar Bluff point, maar geen probleem voor de camper. Boven aangekomen dronken we een kop koffie en gingen we weer terug naar het reparatiebedrijf.

Daar een tijdje staan kletsen met Dave, de eigenaar en toen de gasfitters kwamen was de leiding snel afgeperst en goed bevonden, een sticker erop en de gaskraan dicht laten draaien voor zekereheid. Hierna met ruim een halve dag vertraging konden we onze reis langs de Southern Scenic Route vervolgen. Het was een mooie rit, alleen het weer was slecht. Veel wind en regen en een temperatuur van zo’n 10 C. We maakten een stop bij Curo Bay. Een mooi natuurreservaat langs de kust waar eventueel pinguïns te zien zijn. We parkeerden de camper, trokken onze winterjas aan, muts op en naar het strand. Helaas kon ik geen pinguïns ontdekken, de rotsen en de zee maakten veel goed.

Hier vlakbij was een plek waar vrij gekampeerd mocht worden en dat besloten we daar te doen. We zetten de camper zo goed mogelijk neer, rekening houdend met de wind en de regen, en gelukkig voor ons brak de zon af en toe even door de wolken en dan is het gelijk weer lekker. Het eten maken was wat lastiger, omdat de door de loodgieter dichtgedraaide gasfles met geen mogelijkheid open te krijgen was. Dat wordt morgen weer Apollo bellen, omdat we waar we nu staan geen bereik hebben op onze mobiele telefoons. Gelukkig is er nog een extra gasfles, die we maar aanbreken, hoewel de andere fles zeker nog niet leeg is. Nadat het zonnetje onderging deden we een extra vest aan en keken nog wat series op de laptop. Daarna hebben we prima geslapen onder alle dekbedden en dekens die we in de camper hebben, koud hebben we het zeker niet gehad.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Hoewel het gisteravond en vannacht flink geregend heeft, is het vanochtend weer droog en zelfs zien we een blauwe lucht. We pakken in en vertrekken naar het zuiden. We rijden de verder op de Southern Scenic Route. Onderweg maken we bij Home Creek een wandeling rond een meanderende rivier. Het is verbazingwekkend om alle bochten in dit riviertje te zien. Ook zien we vele herten in de wei staan. Deze komen oorspronkelijk niet voor in Nieuw Zeeland, en dienen vaak ook als kerstmaaltijd.

Onze route voert ons verder en onze volgende stop vormen de Clifton Caves, grotten die vrij toegankelijk zijn, mist het niet te hard geregend heeft of snel gaat regenen. Met een zaklantaarn gewapend gaan we voorzichtig een stukje de grot in. Spectaculair in zo’n natuurlijke onverlichte grot. Marit houdt het al snel voor gezien, zelf ga ik een stukje verder en maak daar een paar foto’s. Omdat het niet verstandig is alleen verder te gaan, keer ik ook om. We stappen weer in en rijden naar de oude Clifton Suspension Brug, een oude hangbrug gebouwd in 1898, toen dit gebied ontsloten werd.

De bergen hebben we inmiddels ingeruild voor heuvels en niet veel later bereiken we de zuidkust. Helaas is het ook gaan regenen, zodat we in de camper lunchen met een ondanks de regen mooi uitzicht op de zee bij Gemstone Beach. Onze route voert verder langs meerdere uitzichtpunten, helaas doet de regen daar geen goed aan. We bereiken in de loop van de middag Invercargill, waar we boodschappen doen en even later een camping zoeken. Morgenochtend hebben we om 8:15 uur een afspraak bij een reparatie bedrijf, want er zit een lek in de gasleiding bij de boiler/gaskachel. Gelukkig kunnen we daar een gaskraan dichtdraaien en hebben we er geen last van en lopen we geen gevaar (!), maar warm water maken om te douchen in de camper lukt nu even niet. Via de verhuurder van de camper hebben we deze reparatieafspraak laten maken. Koken kunnen we nog wel, alleen doen we dat vaak in de keukens op de campings, wel zo makkelijk. En verder gebruiken we natuurlijk onze elektrische staalkachel ’s avonds, want de lente in Nieuw Zeeland is een beetje van slag zullen we maar zeggen.

Vanaf de camping wandelen we nog even naar het park / landgoed dat hier vlakbij ligt. Het is even droog dus dat kan wel. Het park is schitterend aangelegd en het landhuis is helaas niet te bezoeken, vanwege mogelijke instabiliteit van het gebouw als gevolg van eerdere aardbevingen. We bewonderen het gebouw vanonder een afdakje, want inmiddels is het gaan hagelen. Nadat het weer droog is lopen we om het gebouw heen en weer terug naar de camper. Daar eten we gebakken verse zalm, met gebakken aardappelen, salade en een glaasje witte wijn. Het blijft toch behelpen dat kamperen aan het andere eind van de wereld.

Vanavond zetten we weer de wekker voor morgenochtend, zodat het lek hopelijk snel gerepareerd kan worden.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanochtend ging om 6:15 uur de wekker en dat is toch wel vroeg, zeker als je op vakantie bent. Reden was dat we vandaag een boottocht hebben geboekt door de Milford Sound, een Nieuw Zeelandse fjord. We douchen en ontbijten snel en rijden om 7 uur van onze camping weg. De tocht van 120 km zal ongeveer 2,5 uur duren. Door het vroege tijdstip is het lekker rustig op de weg en schieten we goed op. We stoppen onderweg 2x voor een foto momentje, de andere bezienswaardigheden bekijken we wel op de terug weg, want om 10:15 uur vertrekt onze boot. We hebben gekozen voor de scenic tour met een kleinere boot, zodat deze dichter bij de bezienswaardigheden onderweg kan komen.

Ruim op tijd bereiken we het plaatsje Milford, bestaande uit een camping, een hotel, een vliegveld en een terminal voor alle schepen die hier vertrekken. We checken in en kunnen vrij snel daarna aan boord. We zitten eerst even binnen, maar als de boot vertrekt kiezen we ervoor om buiten te gaan staan. Onderweg worden allerlei bezienswaardigheden helder toegelicht door de natuur-gids die mee aan boord is. Omdat de fjord zo steil is, ook onder water, kan ons schip bijna tot aan de rotsen komen. Zodoende kunnen we de bloemen die langs de kant groeien bijna aanraken. Bij een waterval worden de glazen gevuld met smeltwater van de gletsjers, wat uiteraard zo gedronken kan worden. Onze gids vertelt wel dat we geluk hebben dat er de afgelopen dagen verse sneeuw op de toppen van de bergen is gevallen als is het half mei, want dat is wel een uitzondering. Normaal is het warmer en sneeuwt het niet meer. Wel valt er hier in een jaar 6.000 tot 9.000 mm neerslag, en regent het zo’n 200 dagen per jaar, dus daarmee hebben we dan wel weer geluk dat het vandaag droog is.

Ook zien we onderweg weer diverse zeehonden, die lekker op de rotsen liggen en ons net zo goed gadeslaan als wij hen. We hebben even verderop geluk dat we de zeldzame pinguïns zien, die hier leven. Omdat het broodseizoen is, zijn ze vaak op jacht naar voedsel, nu gelukkig even niet. Wanneer we bij de open zee komen, varen we een klein stukje de Tasman zee op, om daar om te draaien en weer terug te varen. De uitzichten onderweg zijn spectaculair. Bij een grote waterval, zo hoog als een gebouw van ongeveer 50 verdiepingen vaart het schip echt onder de waterval. Marit blijft daar staan voor de kick en wordt toch wel een beetje nat, de foto’s vertellen de rest van het verhaal.

Na ruim 2 uur varen keren we weer terug met een laatste blik op de rots de mijter, wel toepasselijk in deze tijd rond 5 december, en genoemd naar de gelijkenis met de mijter van een geestelijke. We lopen terug naar de camper, drinken en eten wat en rijden daarna weer terug. Onderweg stoppen we nog een paar keer bij enkele bezienswaardigheden en maken we nog een wandeling. Rond 16 uur keren we terug op de camping na een lange dag op stap. We vertrokken vanochtend met droog weer en zelfs een beetje blauw, rond 16 uur is het wel meer bewolkt, maar (nog) droog. We zien wel wat het weer de komende dagen brengt, de afgelopen 2 dagen waren weer mooi.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.