Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden we weer naar Lauvvik. Daar aangekomen zien we een snelle kleine boot aankomen, dat blijkt onze boot te zijn.

Enkele dagen eerder heb ik deze boot via internet geboekt, want hier kunnen we met de auto op en dan vaart deze boot naar Lysebotn, aan het einde van de gelijknamige fjord. Iedere auto die aan boord gaat moet er achteruit op, en omdat de ruimte beperkt is, staat het autodek al snel vol.

Het leuke van deze veerboot is dat hij onderweg meerdere stops maakt en onderlangs de Preikestolen vaart. We hebben vanaf de boot schitterende uitzichten op de fjord en de steile bergen.

Na enige tijd varen komen we langs de Preikestolen, waar we gisteren nog naar toe gelopen zijn en dus 600 meter hoger stonden dan nu. De Preikestolen lijkt vanaf het water niet zo indrukwekkend dan wanneer je na 1,5 uur klimmen erop staat.

We varen verder en onderweg, zoals eerder gezegd, maken we nog een aantal stops, om vuilcontainers af te zetten, en om wandelaars aan land te laten gaan.

Al varend is het uitzicht vanaf het water kijkend in e fjord fenomenaal. In de verte zien we onze eindbestemming van de overtocht opdoemen, Lysebotn, en na 1,5 uur varen kunnen wij van boord rijden en terugkijken op een mooie oversteek.

Omdat Lysebotn aan het einde van een fjord ligt, ingeklemd tussen steile wanden, is er slechts een weg uit. Dat is via heel veel haarspeldbochten en een spiraal tunnel (een tunnel die in de berg als een spiraal omhoog gaat). We gaan in korte tijd van zeeniveau naar ongeveer 900 meter hoogte. Hierbij een indruk van de weg:

Onderweg bij een parkeerplaats stoppen we en genieten we van onze privé waterval. Daar is het tijd om de overige pannenkoeken op te eten, met op de achtergrond het gekletter van vallend water. Heerlijk hoor pannenkoeken met jam. Daarna wel even mijn handen afspoelen.

We rijden verder door en genieten van de mooie uitzichten. Wat is het hier toch rustig, zal deels aan de periode van het jaar liggen en omdat hier veel minder mensen wonen. Zo nu en dan stoppen we even om rustig naar de bergen te kunnen kijken. Rond 19 uur bereiken we weer onze vakantiewoning, na een mooie dag.

Vanmorgen ging de wekker op tijd, want de Preekstoel ofwel de Preikestolen stond op het programma. Omstreeks negen uur rijden we weg voor een rit van ruim 1,5 uur en nog een overtocht met een veerboot. De wegen zijn als vanouds weer smal, gelukkig hebben we weinig tegenliggers onderweg. Na ruim een uur rijden bereiken we de pont in Lauvvik en hoeven we slechts enkele minuten te wachten. De overtocht is kort, toch even genieten van het uitzicht.

Daarna is het nog ruim een kwartier rijden totdat we bij de parkeerplaats van de Preikestolen zijn, waar we de auto parkeren voor het tarief van ruim €20. Maar ja we zijn op vakantie. We smeren ons nog even goed in tegen de zon, nemen voldoende water mee en beginnen aan de klim. En dat was me er een.

Na verloop van tijd zijn we al flink geklommen en hebben we mooi uitzicht op ons startpunt. We klimmen gestaag door en lopen heel even over wat planken, daarna is het weer steil omhoog.

De uitzichten onderweg zijn mooi en doen soms zelfs Amerikaans aan.

Op de afbeelding hieronder zien jullie wat we geklommen zijn, zo’n 300 m van de parkeerplaats tot bovenop de Preikestolen, en daarna weer dezelfde route terug.

Na ruim 1,5 uur bereiken we ons doel, dat al jaren op ons lijstje stond en wat dan nu gelukt is.

Als bewijs dat we er echt geweest zijn en een flinke klim achter de rug hebben foto’s van Marit en mij op de Preikestolen, waar we zeker niet alleen zijn.

Omdat we na al dat geklim wel trek hebben gekregen, is het tijd voor: pannenkoeken. Nu niet aan zee, maar ruim 600 m boven zeeniveau. En smaken dat ze doen! Ondertussen vergeten we niet te genieten van het mooie uitzicht.

Daarna wacht de afdaling op ons, die ook zeker niet makkelijk is. Eerst nog een foto-momentje en dan echt naar beneden lopen.

Moe en voldaan bereiken we tenslotte de auto. We pakken onze spullen in en rijden daarna weer richting veerboot, waar we bijna vooraan staan. Na een kwartiertje varen zijn we weer aan de overkant. Na nog eens een uur rijden zijn we weer terug bij ons huis. Dat was een mooie dag.

Na de ochtend plichtplegingen, ontbijten, douchen en wassen, vertrekken we naar Stavanger, een rit van ongeveer een uur rijden. Eerst moeten we ons dal verlaten, dat betekent een smalle weg met drie tunnels, voordat we op een iets doorgaande weg uitkomen.

Richting Stavanger wordt het steeds drukker. We parkeren in het centrum in een parkeergarage en lopen van daaruit zo het oude deel in, met vele witte huisjes.

Zoals op de foto’s te zien is Stavanger nog niet overspoeld met toeristen. Hier en daar zie je een ANWB ganger, herkenbaar aan de kleding. We lopen door richting de oude haven, die deels lijkt op die van Bergen.

Omdat Marit graag de Kathedraal wil zien, zoeken we die op de kaart op en wandelen er naar toe. Daar aangekomen kopen we 2 toegangskaartjes en mogen we naar binnen. Het is een heel oude kerk uit het begin van de 12e eeuw, met latere uitbreidingen.

Hierna lopen we door het voetgangersgebied van Stavanger en hier heerst een hele gemoedelijke en relaxte sfeer. Dat komt deels door de mooie houten huizen, het mooie weer en mensen op terrasjes en weinig toeristen.

Wanneer we de hoogtepunten van Stavanger hebben gezien, lopen we terug naar de auto, tanken nog even hier, omdat het in de stad stukken goedkoper is, doen onderweg boodschappen en bereiken na een rit van ruim een uur weer onze valantiewoning. Daarvan nog enkele foto’s voor de thuisblijvers.

Vanmorgen ging de wekker om 7 uur, lekker vroeg als je op vakantie bent. Reden: vandaag weer een vrijdag van huis 3 naar huis 4, een rit van circa 10 uur, dwars door Noorwegen.

Om 8:15 hadden we alles ingepakt en via de supermarkt, voor een brood, reden we richting Gol en Geilo. De laatste plaats hebben we al eerder bezocht. Al rijdend kwamen we langs Rjukan, een bekende plek uit de 2e Wereld Oorlog. Hier wilden de Duitsers zwaar water maken voor atoombommen, en dankzij het Noorse verzet en Engelse commando’s is dat verhinderd door een deel van het complex op te blazen. Daar was nu niets meer van te zien.

De route die we rijden vandaag is schitterend, alleen vaak is de weg zo smal dat 2 auto’s elkaar niet kunnen passeren, laat staan een vrachtauto. En omdat we dwars over steken, hebben we amper brede wegen. Onderweg stoppen we een paar keer om de benen te strekken en om van de omgeving te genieten. Heel bijzonder was het lava veld. Enorme stukken lava die verspreid liggen over het landschap, met op de achtergrond een fjord.

We schieten al goed op en eerder dan verwacht bereiken we de plek waar ons huis is. Omdat de coördinaten niet helemaal kloppen moeten we even goed zoeken, voordat we ons huis gevonden hebben. De sleutel zit in een sleutelkastje dat we kunnen openen met de code die we eerder hebben ontvangen. Het huis is echt mooi en het uitzicht nog mooier. Alvast een voorproefje, de rest volgt later.

Vanmorgen na het ontbijt kwamen we tot de conclusie dat het echt te warm was om nog een top te beklimmen, dus werd het plan B, de toeristische route Aurlandsfjellet. Hiervoor moesten we eerst naar Laerdal rijden, een mooi en oud stadje met vele historische houten huizen.

Onderweg zien we meerdere watervallen die over honderden meters naar beneden storten.

Im Laerdal zitten we op zee niveau en kijken we zo de fjord in, met links en rechts enorme massieve bergen.

Vanaf dit punt begint de toeristische route en de weg is in het begin breed genoeg voor 1 auto, dus bij iedere tegenligger is het zoeken naar een uitwijk mogelijkheid. Er rijden ook enkele campers, die ons gelukkig laten passeren. De weg slingert gestaag omhoog en bij een parkeerplaats heb ook ik even tijd om rustig van het uitzicht te genieten.

Hier is ook in een soort grot een kunstwerk gemaakt van een beer, die alle troep heeft verzameld die alle voorbijgangers hebben achtergelaten in de bergen.

We rijden weer verder en we zien steeds meer resten van de afgelopen winter, en dat terwijl er nu in Noorwegen tropische temperaturen heersen.

We maken een kleine wandeling naar een waterval. Het valt op dat 500 m van de parkeerplaats geen enkele andere toerist zich hier laat zien

Even verder zien we zelfs dat er nog ijs op het meer ligt, met een mooie blauwe kleur.

We raken niet uitgekeken onderweg en stoppen meermaals. Wanneer we weer moeten afdalen, wordt de weg weer flink smaller. Halverwege de afdaling is er een bijzonder uitzichtpunt, waar we genieten van de vergezichten.

Beneden aangekomen rijden we nog even door naar Flåm, een plaatsje waar we al enkele keren geweest zijn. Het valt op dat het nog meer toeristisch is geworden. We nemen uiteraard niet de trein, dat hebben we al enkele keren gedaan. Dit is het keerpunt van onze trip en we rijden op ons gemak terug naar Hemsedal. Eerst moeten we door een ruim 24 kilometer lange tunnel. Ongelooflijk wat een lengte. Daarna nemen de deels de oude route i.p.v. enkele tunnels, om zo uit te komen bij de Stavkirkje van Borgund (uit ca. 1150), in de volksmond ook wel Strafkerk. Koen noemde dit vroeger een strafkerk, omdat hij dan weer uit de auto moest om een kerk te bekijken.

Hierna rijden we op ons gemak terug naar Hemsedal, waar we omstreeks half acht arriveren. Morgen vertrekken we naar ons vierde huis.